Chapter 6
@ห้องทำงานผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอกชนเตชะอมรทรัพย์
‘ว้าย! ตูดของหนูไม่ได้ดำซะหน่อย’
“ยัยเด็กหน้าไม่อาย” สายลมหัวเราะหึจนเสียงหลุดออกมาจากลำคอ
“เด็กที่ไหนวะ”
“อ้าวไอ้สัดซี มึงมาตั้งแต่เมื่อไรวะ” สายลมหันไปมองซีวิคอย่างแปลกใจ ที่เข้ามานั่งในห้องทำงานของเขาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้
“ก็เข้ามาตั้งแต่มึงนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่นั่นแหละ สรุปแล้วมึงไปตกหลุมรักเด็กที่ไหนมาวะ” ซีวิคมองสายลมด้วยแววตาจับผิด เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าหมอที่มันครองตัวเป็นโสดและรักษาซิงมาจนถึงอายุป่านนี้ ผู้หญิงคนไหนที่สามารถทำให้สายลมนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบนี้ได้
“เดาไปมั่วแล้วมึงไอ้ซี กูไม่ได้ตกหลุมรักใครสักหน่อย” สายลมรีบปฏิเสธทันที ใครมันจะไปตกหลุมรักเด็กหน้าไม่อายอย่างนั้นวะ
“แล้วเมื่อกี้ที่มึงพูดว่า ยัยเด็กหน้าไม่อาย มึงหมายถึงเด็กคนไหน”
“ไม่รู้ดิ กูอาจจะนั่งหลับใน แล้วฝันก็ได้”
“ฝันถึงเด็กนมโต ๆ น่ะเหร
