เช้าวันต่อมา…
หญิงสาวตื่นขึ้นมาพร้อมกับรอยฟกช้ำบริเวณข้อมือ และสิ่งที่ทำให้เธอเจ็บปวดจนนิ่วหน้าคือบริเวณช่วงล่างที่ร้าวระบม หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่มที่ตักตวงเอาความสุขทางกายจากเธอจนหมดเรี่ยวแรงแล้วนอนอย่างไม่รู้สึกตัว เธอค่อยๆก้าวลงจากเตียงพร้อมกับเผยใบหน้าที่ดูเจ็บปวดจากการโดนทำร้ายทั้งทางกายและใจ ด้วยความที่เสื้อผ้าอันน้อยชิ้นไม่สามารถปกปิดเรือนร่างอรชรได้เธอจึงตัดสินใจสวมใส่เสื้อผ้าของผู้เป็นสามีเพื่อกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง
“คุณแม่โอเคมั้ยคะ”เด็กหญิงกำลังจะลงไปทานข้าวเช้าแล้วดันพบกับผู้เป็นแม่ซึ่งอยู่ในสภาพที่ดูไม่ค่อยสู้ดี
“แม่โอเค”หญิงสาวไม่ต้องการให้ลูกสาวเป็นห่วงจึงตัดสินใจโกหกว่าไม่เป็นอะไรทั้งที่แทบไม่สามารถก้าวขากลับไปยังห้องนอนของตัวเองได้
“คุณแม่แน่ใจนะคะว่าไม่ต้องการความช่วยเหลือ”
“พี่ปิ่นลงไปทานข้าวเถอะบอกคุณย่าว่าเช้านี้แม่ไม่สบาย ทานข้าวเช้ากันเลยนะไม่ต้องรอแม่”
“
