“น้ำมะพร้าวลูกนี้หวานฉ่ำเลย”เมื่อชายหนุ่มเห็นว่าลูกมะพร้าวที่เขาปอกอย่างยากลำบากนั้นมีน้ำรสชาติหวาน เขาจึงยื่นให้กับลูกสาวทันที
“จริงด้วยค่ะ”เด็กหญิงเผยรอยยิ้มเมื่อได้ดื่มน้ำมะพร้าวแสนหวาน
“งั้นดื่มเยอะๆเลยนะ”
“คุณพ่อกับคุณแม่ดื่มด้วยกันสิคะ”เมื่อเด็กหญิงได้ลิ้มลองน้ำมะพร้าวแสนหวานเธอก็ไม่ลืมที่จะแบ่งปันผู้เป็นพ่อและแม่
“ของพ่อกับแม่มีแล้วน้องปิ่นดื่มเยอะๆเลย”
“แต่ว่าหนูอิ่มแล้ว”
“งั้นให้แม่ดื่มเถอะเดี๋ยวพ่อรอดื่มลูกนี้”ชายหนุ่มหันไปยิ้มให้ลูกสาวในขณะที่กำลังจัดการกับลูกมะพร้าวที่อยู่ในมือ
“เราจะอยู่ที่นี่กันอีกนานมั้ยคะ”เด็กหญิงนอนตักผู้เป็นแม่ด้วยแววตาเศร้าหมอง
“ถ้าพรุ่งพี่เช้ายังไม่มีคนมาช่วย เราจะพายเรือออกจากเกาะนี้กัน”
“คุณจะพายไปไหนในเมื่อเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่คือส่วนไหนของประเทศไทย”
“แต่อย่างน้อยๆเราอาจจะเจอเรือประมง ไม่ก็เรือสักลำ”
“ฉันไม่ยอมเสี่ยงไปกับคุณหรอกนะ อยู่
