ตอนที่1
2364 คำ
บทที่1
“วันนี้พี่พายดูสวยมากเลย แพทว่าคุณโปรดต้องประทับใจมากแน่ๆ”ผู้เป็นน้องชื่นชมพี่สาวอย่างตรงไปตรงมาในระหว่างนั่งรถไปยังคฤหาสน์
“ก็พี่มีแพทคอยแนะนำไง”ผู้เป็นพี่สาวเผยรอยยิ้มให้น้องสาวเป็นการขอบคุณ
“จริงๆพี่พายใส่ชุดอะไรก็ดูสวยหมดแหละ”ระหว่างทางสองพี่น้องก็พูดคุยกันอย่างสนิทสนมจนกระทั่งรถยนต์คันหรูเข้าจอดในคฤหาสน์หลังใหญ่
“ยัยแพทถึงบ้านคุณโปรดแล้ว”เมื่อประตูรถถูกเปิดผู้เป็นพี่ก็ปลุกน้องสาวที่เผลอหลับได้ไม่ถึงชั่วโมง
“ โห นี่มันวังชัดๆ”ผู้เป็นน้องสาวทำตาโตเมื่อเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่ตรงหน้า
“ตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น”
“ว่าให้แพท ทีตัวเองก็ตื่นเต้นเหมือนกันแหละ”
“พี่ไม่ได้ตื่นเต้นเพราะบ้านหรอกนะ พี่ตื่นเต้นเพราะจะได้เจอคุณโปรดต่างหาก”พูดจบหญิงสาวก็เดินไปหาผู้เป็นพ่อกับแม่
“ยัยแพท มัวยืนเหม่ออยู่นั่นแหละ ตามพี่มาสิ”หญิงวัยกลางคนเรียกสติลูกสาวคนเล็กที่กำลังยืนเหม่ออยู่หน้าคฤหาสน์
“ไปกันก่อนเลยแม่ เดี๋ยวแพทตามเข้าไป”พูดจบหญิงสาวก็เดินไปยังสวนหย่อม
…
“เชิญทางนี้ค่ะ”ทันทีที่แขกมาถึงบรรดาสาวใช้ก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี ส่วนทางด้านเจ้าของบ้านก็นั่งรออยู่ตรงห้องรับแขกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ไม่เจอกันนานหนูพายสวยขึ้นเยอะเลยนะ แล้วหนูแพทยังไม่กลับมาจากเมืองนอกอีกหรอ?”
“กลับมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ”
“แล้วหนูแพทไม่มาด้วยหรอ ทีแรกเห็นบอกจะพามาด้วย”
“ยัยแพทมาด้วยครับแต่อยู่ข้างนอกเดี๋ยวผมออกไปตามให้”
“ไม่เป็นไรลูกชายฉันก็ยังไม่กลับมาเหมือนกัน”ชายวัยกลางคนเผยสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัดเมื่อลูกชายเพียงคนเดียวไม่ยอมกลับมาบ้านทั้งๆที่ได้ทำข้อตกลงกันก่อนหน้านี้แล้ว
“ไม่เป็นไรครับพวกเรารอได้”
“งั้นเชิญตามสบายเลยนะ”พูดจบชายวัยกลางคนก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องรับแขกด้วยสีหน้ากังวล
“ใครก็ได้ช่วยโทรตามลูกชายฉันกลับมาบ้านด่วน”
“คุณโปรดกลับมาแล้วนี่คะ”
“แล้วไหนหล่า ลูกชายฉันอยู่ไหน?”
“เห็นเดินอยู่แถวสวนหย่อมค่ะคุณท่าน”
“งั้นช่วยไปตามให้ฉันที”
“รับทราบค่ะคุณท่าน”
……
“นี่เธอคิดจะทำอะไรกับดอกกุหลาบฉัน!”
“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรกับดอกไม้โง่ๆนี่เลยนะ”
“นี่เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้กล้าเรียกดอกไม้ฉันแบบนั้น?”ชายหนุ่มแสดงสีหน้าโกรธเคืองจากนั้นเขาก็เดินตรงเข้าไปดึงแขนหญิงสาวแล้วลากเธอออกจากสวนหย่อม
“ปล่อยฉันนะ!”
“ไม่ปล่อยจนกว่าเธอจะขอโทษดอกไม้ของฉัน”
“นี่คุณคิดว่าฉันปัญญาอ่อนรึไง”
“ถ้าเธอไม่ยอมขอโทษ ฉันจะโยนเธอออกจากบ้าน”
“ฉันไม่ขอโทษ เพราะว่าฉันไม่ได้ทำอะไรผิด”
“ฉันเตือนเธอแล้วนะ”
“ถ้าฉันไม่ขอโทษแล้วคุณจะทำไม?”
“นี่เธอกวนประสาทฉันหรอ?”พูดจบชายหนุ่มก็อุ้มหญิงสาวพาดบ่าจากนั้นก็เดินไปยังสระว่ายน้ำ
“ปล่อยนะ ฉันบอกให้ปล่อย!”หญิงสาวพยายามดิ้นแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงเขาได้
“อยากให้ฉันปล่อยนักใช่มั้ย ได้”พูดจบชายหนุ่มก็โยนร่างเล็กลงสระน้ำอย่างไม่แยแสจากนั้นเขาก็เผยสีหน้าพึงพอใจ
“กรี๊ด!! ”ส่วนทางด้านหญิงสาวนั้นกรีดร้องด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าจะกล้าโยนเธอลงสระน้ำ
“ฉันขอตัวเข้าบ้านก่อน หวังว่าเธอคงเอาตัวรอดได้นะ ถ้าเอาตัวรอดไม่ได้ก็จมน้ำตายอยู่ในสระนั่นแหละ”พูดจบชายหนุ่มก็เดินเข้าบ้านอย่างสบายใจ
……..
“คุณโปรดคะ คุณท่านให้เข้าไปพบที่ห้องรับแขกค่ะ”
“รู้แล้ว กำลังไป” ชายหนุ่มเดินเข้าไปยังห้องรับแขกด้วยท่าทางอารมณ์ดี ซึ่งการกระทำของเขานั้นสร้างความประหลาดใจให้กับผู้เป็นพ่อและแม่เป็นอย่างยิ่ง
“นี่หนูพายนะ แกจำหนูพายได้อยู่ใช่มั้ย” ทันทีที่ชายหนุ่มนั่งเก้าอี้โซฟาผู้เป็นพ่อก็แนะนำหญิงสาวตรงหน้าให้กับลูกชายทันที
“เดี๋ยวนะ ถ้าเธอคนนี้คือพายแสดงว่าคนที่อยู่ด้านนอกนั่นน้องแพทใช่มั้ย?”
“ใช่”
“ไหนตอนนั้นพ่อกับแม่บอกว่าเธอย้ายไปอยู่ต่างประเทศ”
“ก็ตอนนี้หนูแพทย้ายกลับมาอยู่ที่ไทยไง”
“แล้วทำไมไม่บอกกันก่อนว่าเป็นพวกเขา”
“อ้าว! ปกติแกก็ไม่ได้ถามอยู่แล้วนี่ว่าคนที่พ่อพามาให้ดูตัวเป็นใครมาจากไหน ขนาดลูกสาวท่านรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง ทายาทเจ้าของห้างแกยังไม่สนใจเลย”
“แต่ถึงยังไงคุณลุงกับคุณป้าก็เคยเป็นเพื่อนแม่ ส่วนน้องพายกับน้องแพทก็เคยเป็นเพื่อนสมัยเด็กๆ ของผม การที่ชวนพวกเขามาบ้านพ่อก็ควรบอกผมสักนิด”
“ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าตอนนี้เรามาคุยเรื่องงานแต่งระหว่างแกกับหนูพายกันดีกว่า”
“ผมไม่แต่ง”
“แต่ว่าเราคุยกันแล้วนะ ถ้ารอบนี้แกยังปฏิเสธอีก งั้นก็ไปหาผู้หญิงมาแต่งเองก็แล้วกันและห้ามเอาผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า”
“ผมไม่ต้องการแต่งงานกับพายแต่จะแต่งกับแพท”
“คุณโปรด” คำพูดของชายหนุ่มทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องถึงกับนั่งนิ่ง โดยเฉพาะหญิงสาวที่เตรียมตัวจะเป็นเจ้าสาวมาโดยตลอดนั้นถึงกับเข่าอ่อน
“แกว่าไงนะ?”
“ผมไม่แต่งกับพายผมจะแต่งงานกับแพท ชัดเจนพอหรือยังครับ”
“โปรด ทำไมลูกพูดจาไม่นึกถึงความรู้สึกหนูพายบ้าง หนูพายทั้งน่ารักอ่อนหวานวางตัวดีแต่ดูสิ่งที่ลูกทำมันไม่มีความเป็นลูกผู้ชายเอาสะเลย” หญิงวัยกลางคนเตือนลูกชายด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“แล้วแม่จะให้ผมทำยังไง ในเมื่อผมไม่ได้อยากแต่งกับใครตั้งแต่แรก หรือจะให้ผมเลือกแต่งทั้งพี่ทั้งน้องจะได้จบๆ”
“นี่แกรู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมา?” ผู้เป็นพ่อเตือนสติลูกชายด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่เจ้าตัวกลับไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่นิด
“ก็ผมพูดความจริง พ่อก็เลือกเอาระหว่างให้ผมแต่งกับน้องสาวหรือแต่งทั้งพี่ทั้งน้องหรือไม่แต่งกับใครเลยพ่อมีทางเลือกอยู่สามทาง และผมให้เวลาพ่อกลับไปคิดทบทวนภายในคืนนี้แล้วพรุ่งนี้ให้คำตอบผมด้วย” พูดจบชายหนุ่มก็ลุกขึ้นแล้วเดินหายออกจากห้องรับแขกโดยทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้ผู้เป็นพ่อ
“มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงคะคุณแม่” หญิงสาวเดินออกจากบ้านหลังใหญ่พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น
“อย่าเพิ่งร้องไห้ได้มั้ย ค่อยกลับไปร้องในรถไม่ก็กลับไปร้องไห้ที่บ้าน” หญิงวัยกลางคนคอยปลอบลูกสาวคนโตด้วยความเห็นใจ
“เกิดอะไรขึ้นกับพี่พาย?” ส่วนทางด้านหญิงสาวที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำเดินเข้าไปหาพี่สาวด้วยความเป็นห่วง แต่ผู้เป็นพี่สาวกลับจ้องเธอด้วยสีหน้าโกรธเคือง
“เป็นเพราะแพทนั่นแหละพี่ถึงได้อยู่ในสภาพนี้” หญิงสาวผลักผู้เป็นน้องออกแล้วเดินขึ้นรถด้วยความไม่พอใจ
“พ่อคะ มันเกิดอะไรขึ้นทำไมพี่พายถึงว่าให้แพทแบบนั้น หรือเป็นเพราะแพททำให้คุณโปรดไม่พอใจ เดี๋ยวแพทจะเข้าไปขอโทษและขอโอกาสจากคุณโปรด ให้เวลาหนูหน่อยนะคะ” หญิงสาวเตรียมจะเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ด้วยสภาพเปียกปอนแต่โดนผู้เป็นพ่อหยุดไว้เสียก่อน
“พ่อว่าอย่าเลยดีกว่า ไว้เรากลับไปคุยกันที่บ้าน สิ่งที่เราควรทำตอนนี้คือคอยอยู่เคียงข้างพี่ กลับไปถึงบ้านแล้วพ่อจะอธิบายทุกอย่างให้ฟัง”
“ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวเดินตามหลังผู้เป็นพ่อจากนั้นก็ขึ้นไปนั่งตรงเบาะข้างๆ ผู้เป็นพี่สาวเหมือนอย่างเคย ระหว่างที่พวกเขากำลังมุ่งหน้ากลับไปยังบ้านของตัวเองหญิงสาวผู้เป็นพี่หันหลังให้น้องมาตลอดทางจนกระทั่งถึงบ้าน
“คุณพายัยพายขึ้นไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวทางนี้ผมจัดการเอง ส่วนยัยแพทขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วลงมาหาพ่อ”
“ค่ะ คุณพ่อ” พูดจบหญิงสาวก็ขึ้นไปอายน้ำแต่งตัวซึ่งใช้เวลาราวๆ เกือบครึ่งชั่วโมง จากนั้นก็ลงมาหาผู้เป็นพ่อในห้องรับแขก
“เข้าเรื่องกันเลยนะ คือพ่อไม่รู้ว่าทำไมคุณโปรดถึงตัดสินใจที่จะแต่งงานกับแพทแทนที่จะแต่งกับพี่แก”
“แต่งกับแพท!เดี๋ยวนะคะพ่อ นี่มันเรื่องอะไรกัน นี่ใช่ไหมที่ทำให้พี่พายไม่ยอมคุยกับแพท”
“ใจเย็นๆ คือพ่อก็ไม่รู้ว่าทำไมทุกอย่างมันกลายเป็นแบบนี้ แต่สิ่งที่ครอบครัวเราต้องเลือกคือให้แกแต่งงานกับคุณโปรดซะ”
“ไม่อ่ะ แพทไม่มีทางทำร้ายจิตใจพี่พายเด็ดขาด”
“ถ้าแพทไม่แต่ง เราก็เสียโอกาสที่จะได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนั้น นี่เป็นโอกาสของแพทและโอกาสของเรา”
“แล้วยังไง พ่อเห็นครอบครัวนั้นสำคัญกว่าความรู้สึกพี่พายงั้นหรอคะ”
“พ่อไม่ได้คิดว่าพวกเขาสำคัญกว่าพี่เรา แต่สถานการณ์ทางการเงินของบ้านเราตอนนี้กำลังมีปัญหา ซึ่งแพทเองก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรอ ดังนั้นแพททำเพื่อพ่อสักครั้งเถอะนะ ทั้งชีวิตพ่อทุ่มเทให้กับแพทมาโดยตลอด แพทอยากไปเรียนต่อเมืองนอกพ่อก็ตามใจแพท แพทอยากได้อะไรก็ไม่เคยขัดใจ ขอแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวแพททำให้พ่อได้มั้ย”
“แล้วพี่พายหล่า?”
“เดี๋ยวพ่อคุยให้”
“งั้นพ่อลองไปคุยกับพี่พายก่อน ถ้าพี่พายโอเคเราค่อยมาคุยเรื่องนี้กันใหม่”
“ได้ ไว้พ่อจะคุยกับพี่ให้ในวันพรุ่งนี้เพราะวันนี้พี่เราคงไม่อยากคุยกับใคร”
“ก็ได้ค่ะ”
“พ่อขอบใจแพทมากนะ ที่เข้าใจพ่อและยอมสละเพื่อครอบครัวเรา” พูดจบผู้เป็นพ่อก็โผเข้ากอดลูกสาวด้วยความทราบซึ่งใจ
……….
งานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสผ่านไปอย่างราบรื่น จนถึงเวลาส่งตัวคู่บ่าวสาวเข้าห้องหอ
“เฮ้อออ ในที่สุดก็ได้พักสักที ให้ตายเถอะผมไม่คิดมาก่อนว่าการแต่งงานมันจะทำให้เหนื่อยขนาดนี้”ชายหนุ่มในชุดเจ้าบ่าวล้มตัวนอนลงพร้อมกับถอนหายใจยาว จากนั้นเขาก็ปิดตาลงโดยไม่สนใจคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาหมาดๆ
“คุณโปรดๆ ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว”ส่วนทางด้านหญิงสาวเมื่อจัดการกับตัวเองเสร็จสิ้นจึงเดินไปปลุกชายหนุ่มซึ่งกำลังหลับอยู่บนเตียงกว้าง
“จะเรียกอะไรนักหนาคนจะหลับจะนอน”ชายหนุ่มแสดงท่าทีหงุดหงุดหงิดใส่หญิงสาวด้วยอารมณ์ของคนที่เหนื่อยล้ามาทั้งวัน
“ถ้าคุณไม่คิดจะไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด งั้นก็ช่วยไปนอนที่อื่น”
“เดี๋ยวนะ นี่มันบ้านผมห้องนอนผมคุณมีสิทธิ์อะไรมาออกคำสั่ง และคนที่ควรไปนอนที่อื่นคือคุณไม่ใช่ผม”
“แล้วจะให้ฉันไปนอนที่ไหน ในเมื่อคืนนี้เป็นคืนที่เราต้องนอนด้วยกันในห้องนี้”
“ก็นอนบนเตียงนี่ไง นอนข้างๆผมนี่แหละ และไม่ต้องกลัวว่าผมจะทำอะไร เพราะดูจากสภาพผมตอนนี้คงไม่มีแรงจะปล้ำใครหรอก”
“ก็ใครใช้ให้คุณดื่มหนัก แล้วดูสภาพคุณตอนนี้แทบไม่ต่างจากหมาข้างถนน ให้พูดตรงๆคือฉันไม่นอนกับคุณในสภาพแบบนี้หรอกนะ”หญิงสาวแสดงสีหน้ารังเกียจชายหนุ่มอย่างเปิดเผย
“ถ้ารังเกียจที่จะนอนกับผมก็นอนข้างล่างสิ อ่ะเอาผ้าห่มกับหมอนไป”พูดจบชายหนุ่มก็โยนหมอนใส่หญิงสาวจากนั้นเขาก็ดึงผ้าห่มออกจากเตียงแล้วปัดมันหล่นไปอยู่บนพื้น
“สุภาพบุรุษจังเลยนะ ให้ผู้หญิงนอนที่พื้นแล้วตัวเองก็นอนบนเตียง”
“นี่คุณอย่าเรื่องมากได้มั้ย ถ้ายังเรื่องมากและยังพูดมากเดี๋ยวผมจะโยนคุณออกนอกหน้าต่าง”
เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นจึงรีบไปเก็บผ้าห่มจากนั้นก็เดินตรงไปยังโซฟาหรู
…
เมื่อชายหนุ่มได้นอนพักราวๆสองชั่วโมงเต็มเขาก็ลุกไปอาบน้ำกลางดึกเนื่องจากไม่สามารถทนต่อร่างกายที่เหนียวเหนอะ
“นี่คุณ กลับไปนอนที่เตียงได้แล้ว”ชายหนุ่มเดินไปปลุกหญิงสาวที่กำลังหลับอยู่บนโซฟา ส่วนหญิงสาวที่หลับลึกด้วยความอ่อนเพลียนั้นไม่มีท่าทีขยับตัว เขาจึงตัดสินใจอุ้มเธอขึ้นไปไว้บนเตียง
เช้าวันรุ่งขึ้น
“ฉันมานอนบนเตียงนี้ได้ยังไง?”หญิงสาวตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกมึนงงเมื่อพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงกว้างโดยที่มีชายหนุ่มซึ่งได้ชื่อว่าเป็นสามีทางนิตินัยนอนหลับอยู่ด้วยข้างๆเมื่อเธอเห็นว่าเขายังไม่รู้สึกตัวจึงค่อยๆถลกผ้าห่มออกจากนั้นก็ลุกออกจากเตียงไปอย่างช้าๆโดยที่สายตาจ้องไปที่ร่างหนาด้วยความระแวง เมื่อพ้นจากเตียงแล้วหญิงสาวก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับล็อคประตูไว้
- ผู้เขียน
