ท้องฟ้ายามบ่ายเฉียง รอยแสงแดดสีทองกระทบผิวน้ำทะเลใสจนระยิบระยับ เรือยอร์ชสีขาวยาวกว่า 100 ฟุตทอดตัวเหนือผืนน้ำ เสียงเพลงคลาสสิกผสานบีตสมัยใหม่ลอยคลอเบาๆ จากลำโพงที่ถูกฝังแนบเนียนไปกับผนังหรูหราของตัวเรือ
หญิงสาวแปดคน แปดแบบ แปดเสน่ห์ ต่างพากันหัวเราะเริงร่าในชุดบิกินีราคาแพง บ้างเอนกาย อยู่บนเดย์เบด บ้างยืนถ่ายภาพริมระเบียงพร้อมแก้วแชมเปญในมือ พวกเธอล้วนเป็นนางแบบ ดารา หรือทายาทตระกูลดัง แต่ในสายตาของเขา…ก็เป็นเพียงแขกรับเชิญที่เข้าร่วมเกมแบบรู้กติกา
เสียงเครื่องยนต์เงียบลงชั่วครู่ เงียบพอให้ได้ยินเสียงรองเท้าหนังที่ก้าวขึ้นจากบันไดเรือด้านล่าง พวกเธอรู้ดีว่าเขาคือใคร…
ภัทรพล ก้าวขึ้นมาอย่างนิ่งสงบ เขาชุดเสื้อเชิ้ตลินินสีขาวปลดกระดุมล่างสองเม็ด กางเกงสแล็กลำลองเข้ารูปเนื้อดี ผิวสีเข้มน้ำผึ้งและเส้นผมสีน้ำตาลเข้มถูกรวบตึงอย่างเรียบเนี้ยบ
“ว้าว…เขามาแล้ว…” เสียงกระซิบดังขึ้นจากมุมหนึ่งของเรือ ตามมาด้วยแววตาหลายคู่ที่หันไปมองเขาราวกับแรงดึงดูดของคลื่นแรงมหาศาล
เขาไม่พูดอะไรออกมา เพียงแค่หยิบแว่นกันแดดขึ้นสวม และเดินตรงไปยังโซนวีไอพีบนชั้นดาดฟ้าองครักษ์ส่วนตัวสองคนตามห่างๆ อย่างรู้หน้าที่
ภัทรพลเอนกายลงนั่งบนโซฟาหนังแท้ มองเส้นขอบฟ้าอันไกลโพ้น บริกรในชุดสูทเสิร์ฟไวน์ขาวให้เขาอย่างรวดเร็ว แต่เขาเพียงยกมือเล็กน้อยเป็นสัญญาณปฏิเสธ
“ไม่ต้อง” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยออกมาเพียงคำเดียว แต่กลับสะกดให้ทั้งบริกรและหญิงสาวที่หมายจะเดินเข้ามาหา…ต้องชะงัก เขาไม่ต้องไล่ใคร แค่ไม่เปิดทางให้เข้าใกล้ ทุกคนก็รู้ตำแหน่งของตัวเองดีพอแล้ว หญิงสาวผมบลอนด์ในชุด Versace สีทองที่เคยได้ยินข่าวว่าเป็นคนสนิทของเขาเดินมานั่งข้างๆ พร้อมจะพูดบางอย่าง แต่เขาหันไปเพียงเล็กน้อย พร้อมกับประโยคสั้น ๆ
“ที่นี่ไม่มีเวทีให้ใครแสดงซ้ำ” ประโยคนั้นเหมือนมีดเย็นเฉียบ เธอฝืนยิ้ม เจ็บแต่ยังพยักหน้าอย่างสง่างามก่อนจะเดินถอยออกไปอทุกคนบนเรือรู้ดี…เมื่อเขาไม่ต้องการ
แปลว่า เกมนั้นได้จบแล้ว
และแล้ว…
สายตาของเขาก็เหลือบมองไปยังปลายเรือ ที่ซึ่งหญิงสาวคนหนึ่งเพิ่งก้าวขึ้นเรือ…พร้อมกับสายลมที่พัดให้ชุดคลุมสีดำของเธอปลิวเบาๆ เธอไม่ได้แต่งตัวเพื่อเรียกร้อง ไม่ได้มองเขาเหมือนที่ทุกคนทำ แต่กลับมองทะเลด้วยแววตาที่เงียบ…และลึกกว่าคลื่นใดๆ
เขาใช้นิ้วกลางเรียกหญิงสาวคนนั้น เธอหันมามองเขาเธอเปลื้องเสื้อคลุมออกจากเรือนร่าง เผยให้เห็นผิวเนียละเอียดอมชมพู สวมใส่เพียงจีสตริงผูกเชือกข้างเท่านั้น
เธอก้าวเดินมาหาเขาเต้านมทั้งสองข้างไหวตามจังหวะเดิน หญิงสาวที่ยืนข้างๆ เขารินแชมเปญลงในแก้วของเขา เธอยืนตรงหน้าของเขาแล้วนั่งลงคุกเข่าลง รูดซิปกางเกงสแลคลงมา เธอมองดุ้นของเขาที่ใหญ่และยาวที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อน และไม่คิดว่ามันจะใหญ่ขนาดนี้
“ทำไม…อมค*ยสิ” เขาพูดเสียงเรียบ เธอใช้ริมฝีปากอมดุ้นที่ใหญ่และยาวของเขา ทั้งอมและเลียหนักๆ มือเรียวรูดดุ้นที่กำไม่มิด หญิงสาวอีกคนนั่งลงข้างๆ เธอใช้มือเรียวขยำเต้านม ส่วนเธอที่อมดุ้นเขาอยู่ร้องครางกระเส่าในลำคอ หญิงสาวคนที่สามปลดเชือกหญิงสาวที่อมดุ้นของเขาอยู่ แล้วเลียกลีบร่องที่มีน้ำกามเจิ่งนอง
“โม้กค*ยให้มันแรงๆ หน่อยสิวะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด จับหัวของเธอดันเข้าไปสุดดุ้น ดุ้นของเขาแทบจะเข้าไปลำคอทั้งที่มันยังไม่แข็งตัวดี
“อ๊อก…อ๊อก…ฮือ…อึก…อ๊อก…อ๊อก… “หญิงสาวที่อมดุ้นร้องครางอยู่ครากระเส่าในลำคอ นองจากอมดุ้นให้เขาแล้ว เธอเสียวที่กลีบร่องที่หญิงสาวที่กำลังเลียขบกัดกลีบร่อง และดุ้นที่แข็งเป็นไตเส้นเลือดขึ้นมาหล่อเลี้ยงมันคับโพรงปากของเธอ ริมฝีปากบางแทบฉีก
พรวด…
น้ำเ****นของเธอพวยพุ่งออกมาเป็นจำนวนมาก หญิงสาวที่เรียกลีบร่องเอาหน้าออกทัน ใช้นิวกลางและนิ้วนางสอดขยี้กลีบร่องของเธอ
” อื้อ…อ๊อก…อ๊อก…อร๊าย… “เธอกรีดร้องครางสั่นพร้อมกับน้ำกามของเขาที่พวยพุ่งใส่ใบหน้าและริมฝีปากของเธอ หญิงหยิบถุงยางที่วางอยู่บนโต๊ะ นำมาสวมใส่บนดุ้นของเขา แล้วนั่งขึ้นคล่อมจับดุ้นสอดเข้าไปในกลีบร่องทันที
“โอ๊ะ…โอ้ว…อ๊ะ!…อ๊ะ!…อ๊ะ!…อร๊าย…!!!”
..........................................
ตอนแรกมาแล้ว!!! สนุกไหมคะ
ตอนนี้มาเจอคุณพี่พลพระเอกคนแรกบนเรือยอร์ชก่อน เร่าร้อนไหมคะ 555
ตอนหน้าได้เจอกับน้องน้ำผึ้งนางเอกของเราแน่นอน
นางจะมาในรูปแบบไหนฝากติดตามด้วยนะคะ
ทุกคนนิยายเรื่องนี้มีตัวละครหลักๆ มีประมาณหกตัวละคร คือ น้ำผึ้ง / พล / นนท์ / กรณ์ / วิชญ์ และ เมธ
อาจมีตัวละครออกมาเรื่อยๆ และเนื้อหาเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ไปตามบริบทของตัวละครเช่นกันความแซ่บจะปะทุทุก EP
ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกๆ ท่าน อย่าลืมคอมเม้นท์ด้วยนะคะ
เม้นท์แล้ว อย่าลืมกดหัวใจให้ด้วยน๊ะ