บทที่4.2

1093 คำ

หลังจากเหตุการณ์วันนั้นน้ำฝนพยายามหลบไม่อยากให้กายเห็นหน้า และเธอก็ไม่อยากเห็นหน้าเขาเช่นกัน ช่วงเช้าก็รีบตื่นขึ้นมาทำกับข้าวเตรียมไว้ให้บนโต๊ะ รีบทำแซนด์วิชออกไปส่งให้ลูกค้า พอกลับเข้ามาชายหนุ่มก็ออกไปทำงาน ส่วนตอนเย็นเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มขับรถเข้ามาในบ้านก็รีบเตรียมอาหารเย็นไว้รอ หรือบางวันกว่ากายจะกลับเธอก็นอนหลับไปแล้ว วันนี้ก็เช่นเดียวกันน้ำฝนออกมาส่งขนมให้ลูกค้าตั้งแต่เช้า และไม่ลืมอุดหนุนลูกค้าด้วยการซื้อเครื่องดื่มทานด้วยเช่นกัน อีกทั้งยังได้พูดคุยกับเจ้าของร้านกาแฟที่เป็นลูกค้าคนแรกที่รับแซนด์วิชเธอมาขาย “ผมว่าคุณฝนลองเปิดขายทางออนไลน์ดูนะครับ น่าจะเพิ่มรายได้ดีพอสมควร อย่างที่ร้านก็ทำเหมือนกัน มีลูกค้าสั่งผ่านแอพแล้วก็มีรถมารับเป็นเดลิเวอรี่” “เหรอคะ ฝนไม่ค่อยเก่งเรื่องพวกนี้เท่าไหร่เลยค่ะ” คนโง่อย่างเธอจะเก่งอะไรได้ นอกจากเรื่องบนเตียงเหมือนที่กายชอบพูดใส่หน้าอยู่บ่อยๆ “ไม่ย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม