“แค่นิ้วยังตอดแรงขนาดนี้ ถ้าไม่เตรียมให้ดีเธอจะเจ็บเอานะ ดูสิยัยจิ๋ว...เธออยากจนน้ำเยิ้มขนาดนี้แล้ว”
พันไมล์เอ่ยเสียงหยัน แล้วดึงนิ้วเรียวยาวที่ชื้นไปด้วยหยาดน้ำหวานใสออกมาให้เธอดู ทำเอาซินได้แต่อับอายจนไม่รู้จะพูดยังไง เขาเล่นรุกเข้าออกในร่องเธอถี่กระชั้นเสียขนาดนั้นร่างกายมันก็ต้องรู้สึกเป็นธรรมดา เขาต่างหากอย่าเที่ยวพูดอะไรที่ทำให้เธอดูไม่ดีแบบนั้นได้ไหม น่าอายจริง ๆ
“พี่ช่วยทำตัวให้เหมือนคนเจ็บแล้วลดไอ้มารยาพวกนี้ลงหน่อยได้ไหม พี่ทำหนูกลัวแล้วนะ” เธอบอกเขาอย่างเหลืออด เวลานี้ไม่ว่าเขาจะพูดหรือทำอะไรมันก็ทำให้เธอระแวงสงสัยไปหมดแล้ว เธอเป็นแฟนเขานะ ต้องเจ้าเล่ห์กับเธอขนาดนี้เลยเหรอ
“เธอดื้อเองนี่ ในเมื่อพี่เจ็บเธอก็ควรจะเอาใจพี่หน่อยไม่ใช่รึไง” เขายอกย้อนมา ทำให้สาวน้อยได้แต่มองเขาอย่างเคือง ๆ
“หนูก็ดูแลพี่อยู่นี่ไง พี่นั่นแหละที่คิดไม่ดี” เธอว่าเสียงขุ่น
“เธอกับพี่คบกันอยู่ไม่ใช่รึ
