ทางด้านสมพรนั่งมองเจ้านายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะเอ่ยถามคาร์เตอร์ที่กำลังตั้งใจป้อนข้าวนิต้า
“แล้วข้าวเที่ยงคุณเตอร์ตจะทานอะไรคะ?”
“ผมยังไม่หิว”
“บอกให้หนูกินข้าวให้ตรงเวลา แต่ตัวเองไม่กิน” ได้ยินเสียงยอกย้อนของคนเป็นลูกก็ทำคาร์เตอร์สะอึกไม่น้อย ก่อนจะพยายามแก้ตัวให้ดูมีเหตุผลมากที่สุด
“ก็ป๊าป้อนข้าวนิต้าอยู่นี่ไงครับ แล้วจะกินได้ยังไง”
“แล้วไป” เมื่อเห็นลูกสาวหันไปสนใจตุ๊กตาอีกครั้ง คาร์เตอร์ก็ผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งอก ขณะในหัวได้แต่คิด ตอนนี้ตนต้องระมัดระวังคำพูดและการกระทำให้มาก เพราะช่วงนี้นิต้าอยู่ในช่วงวัยกำลังจำ
เมื่อเห็นลูกสาวไม่สนใจก็หันไปบอกป้าสมพรที่นั่งรอคำตอบอยู่...
“ป้าไปทำอย่างอื่นเลย เดี๋ยวตรงนี้ผมจัดการเอง”
“ค่ะ” หลังจากป้าสมพรเดินออกไปแล้วคาร์เตอร์ก็ตั้งใจป้อนข้าวนิต้า พร้อมกับยกแขนขึ้นดูเวลายังนาฬิกาข้อมือ เมื่อเห็นใกล้บ่ายโมงแล้วแต่เมียก็ยังเสริมสวยไม่เสร็จ
