หลังจากคาร์เตอร์ออกจากห้องได้พักใหญ่ นับหนึ่งก็รู้สึกตัวก่อนจะรีบหันไปมองด้านข้าง พอไม่เห็นอีกคนนอนอยู่ข้างกายก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นก็ดันตัวลุกขึ้นจากเตียงพับผ้าห่มให้เรียบร้อย เปิดผ้าม่านรับแสงตะวันผ่านกระจกบานใหญ่ในช่วงเช้า ก่อนจะรีบไปอาบน้ำแต่งให้เรียบร้อยแล้วลงไปข้างล่าง
เมื่อเห็นป้าศรีและเอื้องกำลังทำอาหารเช้าเธอจึงรีบเข้าไปช่วย เมื่อทำเสร็จก็เดินออกไปสูดอากาศข้างนอกบ้านเพราะไม่มีอะไรทำ
กระทั่งช่วงสายหลังจากไพศาลไปบริษัท ส่วนชนิตราไปหาเพื่อน นับหนึ่งจึงนั่งกินข้าวเช้าและคุยกับป้าศรีและเอื้องด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ดีจังหนึ่งไม่แพ้ท้องเลย พี่เห็นเพื่อนพี่ตอนมันท้องน่าสงสารมาก”
“ใช่ไหม หนูก็ไม่อยากแพ้เลยไม่งั้นคงทรมานแย่” นับหนึ่งเอ่ยตอบพร้อมกับเก็บจานข้าวของทุกคนเพื่อไปล้าง ป้าศรีกับเอื้องเห็นเช่นนั้นจึงรีบห้าม
“ไม่ต้องหนึ่ง เดี๋ยวป้าล้างเอง”
“ใช่เดี๋ยวพี่ล้างเอง”
“ไม่เป็น
