ทางนับหนึ่งขณะยืนรอแท็กซี่กับมิว จู่ ๆ โทรศัพท์ในกระเป๋าสะพ่ายเธอก็ดัง จึงล้วงขึ้นดูพอเห็นเบอร์แปลกโทรเข้ามาคิ้วเรียงสวยก็ขมวดมุ่น ก่อนจะกดรับสาย
“ฮัลโหล”
(เธออยู่ไหน?) ได้ยินน้ำเสียงดุดันและพูดจาโผงผางก็รู้ทันทีว่าใคร นับหนึ่งจึงกลอกตามองบนแล้วตอบกลับไป
“ฉันมาหาเพื่อน นายมีอะไร?” ก่อนจะเบี่ยงสายตามองมิวที่ขมุบขมิบปากถามเธอว่าใคร นับหนึ่งจึงเอ่ยชื่อแบบไม่ออกเสียง พอมิวรับรู้ว่าเป็นใครก็เบะปากด้วยความหมั่นไส้คาร์เตอร์ที่โทรมาหาเพื่อนเธอ
(แน่ใจนะว่าไปหาเพื่อน)
“ถึงไม่ใช่เพื่อน แล้วเกี่ยวอะไรกับนาย”
(ไม่เกี่ยวเลย ไม่เกี่ยวสักนิด เพราะเธอไม่มีค่าอะไรให้ฉันต้องใส่ใจขนาดนั้น แต่ถ้าผลตรวจดีเอ็นเอออกแล้วเป็นลูกของฉัน เธอก็อย่าว่าฉันใจร้ายแล้วกัน ถ้าไม่รับผิดชอบ เพราะฉันไม่มั่นใจว่าเด็กที่อยู่ในท้องของเธอ เป็นลูกของฉันร้อยเปอร์เซ็นต์ไหม หรือผสมกับน้ำผัวคนอื่นของเธอ)
คำพูดดูถูกและเถียงข้าง ๆ
