“พวกนายไปพักได้” มาเฟียหนุ่มเอ่ยลูกน้องทั้งสองหลังจากทั้งสองขับรถมาส่งที่เพนท์เฮาส์สุดหรูใจกลางเมือง
เมื่อสองหนุ่มไปแล้วก็เหลือแค่ตะวันกับจางหย่ง หญิงสาวเดินไปนั่งลงบนโซฟาอย่างประหม่าเพราะไม่รู้จะทำตัวอย่างไร
“คุณจางจะไปไหนคะ” ตะวันเอ่ยถามเมื่อเห็นมาเฟียหนุ่มกำลังจะเดินไปที่ห้องพัก
“ก็ไปนอนพักเอาแรงสิ เธอก็ควรนอนพักนะ” เขาตอบหน้าตาย
“ตะวันไม่ง่วง”
มาเฟียหนุ่มหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเอ่ยกับเธอ
“นี่เธอคงไม่ได้จะชวนชั้นทำอะไรใช่มั้ย” เขาพูดพลางแกล้งเดินเข้าไปใกล้ๆ
“เปล่าค่ะ ๆ ตะวันแค่จะบอกว่าเดี๋ยวจะนั่งดูทีวีอยู่ตรงนี้นะคะ”
“ชั้นขอเตือนว่า…เธอน่าจะนอนพักนะ” เขาพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ อย่างอารมณ์ดี
ตะวันที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร หญิงสาวรู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาทันทีก่อนจะรีบหลบลงบนโซฟาหน้าโทรทัศน์ เมื่อเขาเห็นเธอเขินแบบนั้นก็ยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเดินเข้าห้องตนเองไป
หญิงสาวนั่งดูโทร
