“ตะวัน เป็นยังไงบ้างลูก คิดถึงจังเลย” เพียงใจรีบไปสวมเข้ามากอดลูกสาวเมื่อเห็นเธอก้าวลงมาจากรถหรูหลังเข้ามาจอดเทียบที่หน้าคฤหาสน์
“ตะวันสบายดีค่ะแม่ แม่ล่ะคะ สบายดีไหม”
“สบายมากจ้ะ”
“ป้าดาสวัสดีค่ะ”
“จ้ะ ป่ะ เข้าบ้านกันดีกว่า เชิญค่ะคุณจาง”
ป้าดารีบโค้งให้เจ้านายหนุ่มที่ยืนดูสองแม่ลูกกอดกันอยู่
“สวัสดีค่ะคุณจาง” แม่ของหญิงสาวเอ่ยทักทายแฟนลูกสาว เพราะมัวแต่คิดถึงลูกสาวจนลืมทักเจ้าของบ้าน
“สวัสดีครับ” มาเฟียหนุ่มตอบกลับอย่างสุภาพ
“ทานอะไรกันมาหรอยังคะ” ป้าดาถาม
“เรียบร้อยค่ะ” ตะวันเอ่ยขณะหันไปยิ้มให้ชายหนุ่มซึ่งเขาก็ยิ้มตอบเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าบ้านไป นุ่มกับนิ่มถองกันทำนองว่าเห็นมั้ยเห็นคุณจางยิ้มมั้ย
เหล่าแม่บ้านเอากระเป๋าของตะวันกับจางหย่งไปเก็บขณะที่ป้าดากับแม่พาตะวันเดินเข้าไปหาอะไรกินในครัว
ในขณะที่จางหย่งเดินตรงเข้าไปในห้องทำงานเพื่อสะสางเอกสารงานต่างๆ ที่ค้างไว้หลังจากเขาหายไป
