ใบเตยจึงต้องวางระยะห่างและระมัดระวังในความสัมพันธ์อย่างเห็นได้ชัด เธอไม่ยอมไปไหนลำพังสองคนกับริว และไม่ยอมให้เขากอดจูบเหมือนที่ผ่านๆ มา
“เป็นเพราะไอ้พี่เขยสั่งห้ามใช่ไหม… ”
ริวโพล่งออกมาอย่างเหลืออด ใบเตยไม่ได้ตอบอะไร ริวไม่ยอมหยุด…
“ที่ผ่านมาพี่อุตส่าห์ไม่แตะต้องเตย… ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้พี่คงฟันไปแล้ว… ”
ความโกรธเมื่อบวกเข้ากับความเมา ทำให้ริวแสดงความหยาบคายออกมาอย่างเหลืออด
“พี่ริวเมาใช่ไหม… ไว้วันหลังเราค่อยคุยกันนะ”
ตอนนั่งอยู่ในร้านอาหาร ใบเตยเห็นว่าริวดื่มเบียร์ไปเกือบสองขวด เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ จนตกเป็นเป้าสายตาของลูกค้าคนอื่นๆ
“ไม่มีวันหลังอีกแล้ว เตย… ไปกับพี่… ”
ริวไม่ยอมให้ใบเตยหนีไปง่ายๆ รีบก้าวยาวๆ เข้ามาคว้าข้อมือเธอ
“ปล่อยนะพี่ริว… ”
ใบเตยพยายามขัดขืน
