Ep 3 ข้อตกลง
1316 คำ
"สรุปยังไง" จัสมินถามหลังจากที่พวกเราเข้ามานั่งในห้องเรียน แต่ยังเหลือเวลาอยู่ก่อนอาจารย์จะเข้า โฟร์กับพู่กันก็หูผึ่งยื่นมาใกล้รอฟังด้วยว่าฉันจะพูดว่ายังไง เอาจริง ๆ ฉันก็ยังไม่รู้นะว่าพี่เมฆเขาเป็นอะไร ก่อนหน้านี้ไม่ว่าใครจะพูดอะไรเรื่องหมั้นหมาย เขาก็ไม่เคยตอบกลับแม้สักคำไม่เคยปฏิเสธแต่ก็ไม่เคยตอบรับ อยู่ ๆ สองวันนี้จะมาเที่ยวบอกชาวบ้านชาวช่องว่าหมั้นกับฉันเนี้ย ดูแล้วน่าจะเอาฉันมากันผู้หญิงที่ตัวเองไม่ชอบมากกว่า
"แค่เป็นไม้กั้นหมาให้พี่เขา"
"หรอวะ!!" จัสมินพูดสวนทันควัน
"กูจะคอยดูใครจะหมา" เสียงโฟร์แทรก
"no comment"
พู่กันมักจะไม่ค่อยออกความเห็นเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ เพราะนางเคยบอกว่าชีวิตคู่มันยากไม่อยากไปตัดสินใคร ไม่ใช่ว่าอยู่ ๆ พู่กันจะเป็นคนตรัสรู้เรื่องความรักนะ ก่อนจะมาถึงจุดนี้ก็เสียน้ำตามาหลายปี๊บอยู่ เพราะแฟนนางก็ตัวพีคเลยไม่ใช่เจ้าชู้นะ แต่แบบผู้ชาย ๆ โคตร ๆ หาความหวานไม่เจอถ้าเปรียบเป็นอาหารฉันว่าเหมือนมะระขี้นกอะไรแบบนั้น แต่มาวันนี้โอ๊ยอยากจะมองบนวันละสามเวลา แต่เขาหวานกันแค่สองคนนะไม่เคยมีใครได้เห็นตัวตนนั้นหรอก มีแต่พู่กันเล่าให้ฟังตอนโดนพวกเราจี้ถามมากกว่า
ข้อความ
Mek : เลิกเรียนแล้วเจอกันที่รถ
Zey : เซย์เอารถมา
Mek : งั้นเอารถเซย์ไป
Zey : ไปไหน
พี่เมฆ : อย่าถามเยอะ...เลิกแล้วโทรมา
ฉันกับพี่เมฆจะถามว่าสนิทมากไหมพูดได้ว่าโตมาด้วยกันจะฟังดูง่ายกว่า ฉันสนิทกับมินน้องสาวพี่เขามากกว่าเพราะเราเป็นผู้หญิงแล้วอายุไล่ ๆ กัน ส่วนเขาก็ตามประสาเหมือนเป็นพี่ชายอะไรทำนองนั้น เรื่องที่ผู้ใหญ่คุยกันฉันยอมรับนะว่าเคยหวั่นไหวอยู่บ้าง แต่เพราะพี่เขาเฉยมากฉันเลยคิดว่าช่างมันเถอะ เดี๋ยวพอเราโตขึ้นเดี๋ยวเราก็ต่างคนต่างไป แต่กลับไม่ใช่ฉันดันมาเรียนที่เดียวกับเขาเพราะพี่ชายทั้งสามบอกว่าคณะวิศวะที่นี่ดีที่สุดแล้ว ซึ่งก็ไม่เป็นไรเลยถ้าเมื่อวานพี่เมฆไม่คิดอะไรแปลก ๆ แล้วก็สร้างเรื่องขึ้นมา
"เราจะไปไหนกันคะ"
"ห้าง"
"นี่พี่จะซื้อของให้เซย์จริงหรอ"
"พี่ไม่เคยโกหกเรา"
"เคย"
"ตอนไหน"
"ตอนเด็ก ๆ พี่บอกทุเรียนอ่อนคนที่บ้านพี่เขาต้มจืดกินกัน"
"โอ๊ะ...อย่าบอกนะว่า"
"ใช่สิ...เซย์เอาไปลองทำกินถึงรู้ว่าพี่โกหก"
ใครจะไปคิดว่ายัยน้องเซย์แสนฉลาดจะเชื่อผมเรื่องแบบนี้ เธอเป็นเด็กฉลาดเรียนเก่ง กีฬาก็เก่งอาจเพราะมีพี่ชายทั้งสามคนค่อยดูแลด้วย เรื่องผู้ชายยิ่งไปกันใหญ่เซย์ไม่เคยพูดถึง ในมุมของผมเซย์เป็นผู้หญิงที่ดีพร้อมในทุก ๆ ด้าน ไม่ค่อยเหมาะกับคนเอาแต่ใจแบบผมหรอก ดูสิขนาดผมทำเรื่องแบบนี้เธอยังไม่โกรธเลยแถมยอมตามใจผมอีก หาน้องสาวน่ารักขนาดนี้ได้ที่ไหนกัน ขนาดมินน้องสาวแท้ ๆ ยังไม่เคยยอมผมเลย
"กินอะไรพี่เลี้ยงเอง"
"ที่งี้จะมาเปย์นะ"
"เมื่อก่อนเจอกันแบบนี้ที่ไหนล่ะ...เฮียแฝดไม่เห็นยอมให้ไปไหนเลย ถ้าไม่มาบ้านพี่พร้อมกับพ่อแม่เรา"
"..."
ก็จริงนะเราไม่เคยเจอกันสองคนแบบนี้ เราอยู่ด้วยกันแบบครอบครัวใหญ่ ถ้าจะเอาครอบครัวพวกเรารวมทั้งครอบครัวอานนท์ด้วยก็เรียงลำดับกันหน้ามืดแล้ว บ้านพี่เขาก็หัวปีท้ายปีส่วนฉันห่างจากพี่ ๆ เกือบ 10 ปีได้ กลายเป็นเหมือนมีพ่อเพิ่มมาอีก จะไปเที่ยวกับเพื่อนที่ต่างจังหวัดยังไม่ได้เลยไม่ใช่พ่อนะที่ห้ามพี่ชายฉันเองละ
"กินอาหารญี่ปุ่น ต่อด้วยของหวาน แล้วช็อปปิ้ง"
"แม่คุณ...นี่ถ้าไม่รู้จักกันมาพี่คงคิดว่าเราโตมาแบบ อด ๆ อยาก ๆ นะ"
"จะได้กินเงินนายหัวผู้ร่ำรวยทั้งทีก็ต้องให้สมฐานะพี่ไง"
"ฮึ..."
หลังจากพี่เขาพาฉันกินโน่นกินนี่ตามด้วยซื้อกระเป๋าให้อีกใบ แต่ไม่ใช่หลักแสนนะฉันอยากได้กระเป๋าผ้าธรรมดา ๆ ไว้ใส่ของไปมหาลัยเฉย ๆ เพราะพวกแบรนด์เนมพี่ชายฉันก็ซื้อมาให้จนฉันต้องขอร้องให้หยุด ไอ้ชอบมันก็ชอบแต่เสียดายถ้าใช้มันบ่อย ๆ ฉันออกแนวขี้งกนั่นละ สุดท้ายฉันก็เดินตามพี่เมฆมาที่ร้านแบรนด์เนมดังร้านหนึ่ง เขานำฉันเข้ามานั่งรอพนักงานเพียงครู่ แหวนหลายวงถูกนำมาวางตรงหน้าฉัน
"นี่อะไรคะ"
"แหวน"
"รู้แล้วว่าแหวนแต่พี่เมฆจะซื้อให้ใคร"
"เซย์...อย่ามาแกล้งไม่รู้"
ฉันหันไปแจ้งกับพนักงานคนสวยที่ยืนรออยู่ไม่ไกล ให้เขาเอาถาดแหวนทั้งหมดไปเก็บไว้ก่อน เพราะฉันมีเรื่องต้องคุยกับผู้ชายตรงหน้าซึ่งฉันก็แทนตัวพี่เมฆกับพนักงานว่าเป็นพี่ชาย "ขอโทษนะคะของดิฉันคุยกับพี่ชายสักครู่" เธอยิ้มหวานก่อนจะโน้มตัวยกถาดแหวนถอยหลังกลับไปที่เคาน์เตอร์
"พี่เมฆ...เซย์ว่าเราต้องคุยกันจริงจัง"
"ครับ"
"เราจะไม่หมั้นกัน"
"ทำไม"
"เราไม่ได้รักกันไงคะ...พี่ก็น่าจะมีคนที่พี่ชอบจะมาทำตามสัญญาปากเปล่าของผู้ใหญ่ทำไม"
"แล้วเซย์มีคนที่ชอบหรอ"
"..."
"งั้นเทอมนี้เรามาลองคบกันดูก่อนถ้าไม่ใช่ค่อยว่ากัน"
"แล้วถ้าระหว่างนี้พี่ไปชอบใครเข้าล่ะ"
"มันจะไม่มีวันเกิดขึ้น...เซย์"
"ใครจะไปรู้"
"เชื่อเถอะ...ถ้าการหมั้นจะไม่เกิดขึ้นจริงก็ไม่ใช่เพราะพี่"
"พี่จะบอกว่าเพราะเซย์?"
"ไม่รู้สิ...ที่ผ่านมามีแต่เซย์ที่ปฏิเสธเรื่องของเรา...ส่วนพี่ไม่เคยพูดสักครั้งไม่ว่าต่อหน้าหรือลับหลัง"
มันเกิดช่วง dead air ขึ้นมาดื้อ ๆ เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบผิดกับทุกครั้ง ตอนนี้ฉันรู้สึกแปลกเหมือนจะได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นแรง ทำไมตอนนี้เขาเหมือนไม่ใช่พี่เมฆที่ชอบพูดทีเล่นทีจริงแบบที่ผ่านมา เขามีสายตาที่จริงจังจนฉันขนลุกนี่หรือเปล่าที่คนทั่วมหาลัยบอกว่าเขาแสนจะป่าเถื่อน ไม่เคยมีความใจดีกับใครทั้งนั้น ซึ่งฉันไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ก็ปกติเขาไม่เคยดุฉันจริงจังแบบนี้มาก่อนเลย แม้แต่มินกับหมอกเขาก็ไม่เคยดุใส่สักนิด
"พี่เมฆ"
"ครับ"
"ถ้าเซย์ตอบตกลงระหว่างเราจะเหมือนเดิมไหม"
"ไม่เหมือน"
"อ้าว"
"เพราะถ้าเซย์ตกลงเซย์จะเป็นของพี่คนเดียว ส่วนพี่ก็จะเป็นของเซย์คนเดียว...เข้าใจที่พี่พูดไหม"
"เข้าใจมั๊งคะ"
"ยังอยากจะเลือกแหวนอยู่ไหม?"
"ถ้าแพงห้ามบ่นนะ...บอกไว้ก่อน"
"ฮึ"
"ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาในอนาคตเซย์ไม่คืนนะแหวน...เซย์จะเอาไปขาย"
"ไม่ต้องคืน...แต่อย่าให้เห็นว่าไม่ได้ใส่นะเราโดนแน่"
"..."
- ผู้เขียน
