ที่อาคารหวงหวังเรสสิเดนท์ ภายในห้องพักของนลินวิภาได้ยินเสียงออดดังขึ้นในช่วงสายของวัน ลลิษากำลังนั่งทานข้าวอยู่ในห้องครัวรีบเดินไปเปิดประตูทันที
เด็กสาวเข้าใจว่าคนที่กดออดคงเป็นนลินวิภาหรือไม่ก็ไอรีนที่กลับมาเพราะเป็นห่วงเธอ ตอนแรกเธอนึกว่าพี่ๆ จะกลับมาตอนเลิกงานทีเดียวเสียอีก ลลิษารู้สึกผิดนิดๆ ที่ทำให้พี่ๆ เสียงานและเป็นห่วงเพราะปัญหาของตัวเอง
พอเปิดประตู ริมฝีปากที่กำลังจะเอ่ยขอโทษกลับอ้าค้าง
“เฮีย”
“ไปเก็บของแล้วกลับเมืองไทยกับเฮีย” อาคินกอดอกบอกเสียงเรียบ อยากจะดุมากกว่านี้ แต่เห็นดวงตาบวมแดงของคนตรงหน้าแล้วก็ดุไม่ลง ที่คิดมาตลอดทางว่าจะฟาดก้นเด็กดื้อนั้นกลับเปลี่ยนเป็นอยากกอดปลอบขึ้นมาเฉยๆ แต่กลัวเด็กมันเสียนิสัยเลยต้องทำเป็นเข้มแทน
“ไม่” เธอถอยไปก้าวหนึ่งแล้วจะปิดประตูใส่หน้าเขา อาคินดันตัวเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูลง
“อย่าทำตัวเป็นเด็ก”
“กี้ไม่กลับไปกับเฮีย กี้หย่าให้แล้ว ถ้าไ
