“ตาโฮป” เสียงคุ้นหูทำให้นลินวิภาหันกลับมามองทิศทางที่มาของเสียง ริมฝีปากของเธอเผยอขึ้นเมื่อเห็นศิยาเดินจับมือมากับชายสูงวัยท่าทางภูมิฐานคนหนึ่ง เธอเดาว่าน่าจะเป็นบิดาของวิษุวัต หญิงสาวลุกขึ้นไหว้ก่อนจะถอยมายืนห่างจากวิษุวัตโดยอัตโนมัติ
“คุณพ่อคุณแม่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ทำไมพี่อาคินไม่บอกผม”
“แม่กับพ่อแกมาตั้งแต่เกิดเรื่องแล้ว รออยู่ในห้องอาจารย์หมอ แล้วนี่อาคินกับซีไปไหน”
“พอดีพวกเขามีธุระนิดหน่อยต้องจัดการกับเอกสารบางอย่างครับ เดี๋ยวเสร็จแล้วคงลงมาเอง”
“อ้อ... พอดีเมื่อกี้มีคนบอกว่าเขาฟื้นแล้วแม่กับพ่อจะเข้าไปดูเสียหน่อย”
“พวกคุณจะไปต่อว่าทินหรือเปล่าคะ ตอนนี้เขาไม่สบายอยู่ อย่าเพิ่งได้ไหมคะ” นลินวิภาเอ่ยถาม เธอจำคำพูดคุณตาเจียงเฉิงได้ที่ท่านบอกว่าวิษุวัตเคยทำให้เธอเสียใจ ดังนั้นเลยคิดว่าผู้ใหญ่น่าจะรู้เรื่องราวทั้งหมด เธอกลัวพวกท่านจะเกลียดทินเหมือนกับพี่ๆ ของเอวิตา เลยต้องปกป้องเ
