“คุณเชอเอมกลับมาบ้านหรือยัง”
ทันทีที่แพทริกกลับมาถึงบ้านก็ถามหาเด็กสาวที่ตัวเองมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยเมื่อคืนทันที
“อ้าว นี่คุณเชอเอมไม่ได้กลับมากับคุณหมอเหรอคะ” ป้าจำเนียรเอ่ยขึ้นอย่างแปลกใจ
สีหน้าของแพทริกมีความตกใจ ก่อนจะเค้นเสียงถามออกไปอีกครั้ง
“เชอเอมกลับมาหรือยังครับ”
“ยังค่ะ ก็ตั้งแต่ตอนที่ออกไปเมื่อก่อนเที่ยง ก็ยังไม่กลับมาเลย ป้าก็นึกว่าคุณเชอเอมเธออยู่กับคุณหมอ”
หัวใจของแพทริกไม่เคยรู้สึกโหวงเหวงแบบนี้มาก่อน เขาพยายามรวบรวมสติ
“เธอกลับออกมาตั้งแต่ตอนเที่ยงกว่าๆ ผมสั่งให้เธอกลับมาบ้าน”
“ไม่มีค่ะ”
คำยืนยันจากป้าจำเนียรและสาวใช้ทุกคน ทำให้แพทริกเต็มไปด้วยความร้อนรน
“เด็กบ้า หายไปไหนทำไมไม่บอกไม่กล่าว”
เขาล้วงเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาต่อสายหาเชอเอมด้วยความร้อนใจ
หนึ่งตื้ด สองตื้ด และทุกตื้ดของเสียงสัญญาณโทรศัพท์ที่ผ่านไปมันทำให้เขาร้อนรนยิ่งกว่าไฟสุมทรวงเสียอีก
“สวัส
