“ทำไมล่ะคะ หรือว่าวันนี้คุณจะออกไปที่โรงพยาบาล”
“ไม่ใช่ครับ แต่ผมจะพาเชอเอมไปเลือกแหวนนะครับ”
คนฟังหูผึ่ง หันขวับมองคนพูดตาโต
“แหวน...? แหวนอะไรคะ”
แพทริกอมยิ้ม หย่อนกายลงนั่งข้างๆ สินีนารถ
“แหวนแต่งงานน่ะครับ”
“ห๊ะ นี่แพทจะแต่งงาน?!”
“ใช่ครับ”
แพทริกตอบรับเขินๆ
“ทำไมเร็วแบบนี้ล่ะคะ เมื่อวานคุณยังไม่เห็นบอกสิแบบนี้เลย หรือว่า... คุณไปทำผู้หญิงท้องคะแพท!”
“เรื่องท้องผมไม่แน่ใจ เพราะคงต้องใช้เวลากว่าจะทราบ แต่เรื่องแต่งงานผมมั่นใจครับ”
สินีนารถแทบไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่หูตัวเองได้ยิน นี่หล่อนหมดหนทางทำคะแนนแล้วเหรอเนี่ย
“แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครคะ สิอยากเห็นหน้า และอยากจะถามว่ามันทำยังไงแพทถึงยอมที่จะแต่งงานกับมันแบบนี้”
แพทริกไม่สนใจน้ำเสียงไม่พอใจของสินีนารถ เพราะหล่อนก็แค่เพื่อนร่วมรุ่นเท่านั้น
“เด็กคนเมื่อวานไง ที่เอาคุกกี้ไปให้ผมที่ห้องทำงานน่ะ”
“ห๊ะ... เด็กคนนั้น?”
“ใช่
