“เห็นน้องเดือนไหม”
บาสเตียนเอ่ยถามสาวใช้ หลังจากเดินไปหาลูกสาวที่ห้องแล้วไม่พบ
“เห็นอยู่กับคุณนับดาวในสวนค่ะ”
“โอเค เธอมีอะไรก็ไปทำเถอะ”
สาวใช้เดินเลี่ยงจากไป ส่วนตัวเขาก็ก้าวยาวๆ เดินตรงไปยังสถานที่ที่ลูกสาวอยู่ และเมื่อเดินมาถึง หูของเขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะสดใสของสองแม่ลูก
เขาจับจ้องมองเดือนดาราที่กำลังวิ่งไล่จับผีเสื้ออยู่กับนับดาวนิ่งนาน
ภาพที่เห็นมันดึงดูดความสนใจทั้งหมดที่เขามีเอาไว้ได้อย่างยอดเยี่ยม
เขาไม่อาจจะละสายตาจากดวงหน้าที่เกลื่อนไปด้วยรอยยิ้มของนับดาวได้เลย
“ทำไมนับวัน เธอก็ยิ่งดูสวยงามในสายตาของฉันมากนักนะ นับดาว...”
เขาพึมพำในลำคอด้วยความอัศจรรย์ใจ และก็พยายามแกะสายตาจากเจ้าหล่อน เพื่อจะมองลูกสาวแทน แต่ทำไม่ได้สำเร็จ จวบจนกระทั่งดวงตากลมโตมองเลยมาสบประสาน
เขาเห็นหล่อนหยุดยืนนิ่งราวกับถูกสาป รอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของนับดาวจางหายไปทันควัน และมันก็บ้ามากที่เขารู้สึก
