“เพียง... อีกครึ่งชั่วโมงก็จะได้เวลาแล้ว ยิ้มหน่อยได้ไหม อย่าทำเหมือนถูกฉันบังคับให้มาอย่างนี้สิ”
เพียงออฝืนยิ้มออกมา “เราเต็มใจมา เอมไม่ได้บังคับสักหน่อย นี่ไงยิ้มแล้ว”
“ยิ้มแห้งไปนะจ๊ะเพื่อนรัก”
เชอเอมอมยิ้ม ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดรับสาย
“เอม ฟังพี่นะ และห้ามพูดให้เพียงออได้ยินเด็ดขาด”
“เอ่อ... ค่ะ...”
เชอเอมตอบรับ ก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ และหันไปพูดกับเพียงออ
“เพียง... เราไปเข้าห้องน้ำแปบนะ เดี๋ยวมา”
“จ้ะ”
เชอเอมรีบปลีกตัวเดินออกมาจนห่างจากตำแหน่งที่เพียงออนั่งใจลอยอยู่
“พี่หมอมีอะไรเหรอคะ ทำไมดูลับลมคมในจังเลย”
“เครื่องออกกี่โมงเอม”
“อีกครึ่งชั่วโมงก็ต้องไปขึ้นเครื่องแล้วค่ะ พี่หมอมีอะไรคะ” เชอเอมสงสัยมาก
“พี่...”
“บอกเอมมาเถอะค่ะ บางทีเอมอาจจะช่วยพี่หมอได้นะคะ”
ความจริงเขาไม่อยากจะสารภาพความรู้สึกของตัวเองให้ใครฟังเลย แต่ก็ต้องยอมเพราะไม่มีทางเลือก เพราะระหว่
