พระจันทร์ดวงโตลอยเด่นสง่ากลางท้องฟ้าสีมืด ไม่ได้สาดส่องความสว่างมาบนพื้นดินเท่าแสงไฟนีออนข้างทางด้วยซ้ำ ผมเดินเรียบถนนตามเส้นทางเรื่อย ๆ โดยไม่มีจุดหมาย ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะไปที่ไหน รู้แค่เพียงว่าผมต้องรีบออกมาจากจุดนั้นก่อนที่พี่คิงส์จะพังประตูเข้ามา
ผมเดินตามถนนมาเรื่อย ๆ รู้สึกเจ็บเท้าชะมัดรองเท้าก็ไม่ได้ใส่ออกมาด้วยสิ แถมความเงียบก็เริ่มปกคลุมเข้ามาเรื่อย ๆ
ในระหว่างที่ผมกำลังเดินกะโผลกกะเผลกอยู่นั้นก็มีรถสีแดงคันหนึ่งแล่นมาจอดเทียบข้าง
ผมเห็นดังนั้นก็รีบมองหาอุปกรณ์ป้องกันตัวเผื่อจะเป็นมิจฉาชีพหรือผู้ร้ายเข้ามาปล้น แต่ผมก็ต้องหยุดชะงักเมื่อกระจกรถค่อย ๆ เลื่อนลงเผยให้เห็นหน้าคนขับอย่างชัดเจน
“ไอ้ภีม ขึ้นมาเร็ว”
“พายุ!!”
ผมไม่รอช้ารีบเปิดประตูเข้าไปนั่งเบาะข้างคนขับทันที
“พายุรู้ได้ไงว่าเราอยู่ที่นี่”
“กูได้ยินพี่คิงส์บอกว่าจะมาตามมึงกลับบ้าน ก่อนหน้านี้เขาดื่มเหล้าจนเมาแอ๋ กูน
