คุณย่าโจสะดุ้งสุดตัว โชคดีที่เหม่ยหลินมีสติเธอจึงประคองคุณย่าเอาไว้ได้ทันทำให้คุณย่าโจไม่ล้มลงไปเมื่อค่อย ๆ หันมาทั้งย่าโจและหลิวซีอิ๋งก็ต้องตกใจเพราะเธอไม่คิดว่าจะพบลู่เหม่ยหลินอยู่ที่นี่
“ลู่เหม่ยหลิน!!”
“คุณหนูหลิว คุณตะโกนทำไมคะคุณย่าตกใจหมด”
“เธอนั่นแหละทำไมถึงได้พาคุณย่าออกมาเดินตากลมแบบนี้ แล้วนี่พยาบาลไปไหนกันหมด ทำไมถึงไม่มีใครมาดูแลคุณย่า!!”
ย่าโจรู้สึกตกใจและรำคาญเสียงแผดที่ดังของซีอิ๋งจนจับแขนของเหม่ยหลินเอาไว้แน่นและหันไปมองซีอิ๋ง
“ซีอิ๋งพอได้แล้ว เลิกโวยวายสักทีฉันเป็นคนบอกให้อาหลินพาออกมาเอง”
“คุณย่า!! แต่นี่มันอันตรายมากนะคะหากว่าคุณย่าลื่นล้มลงไปจะทำยังไงแม่นี่จะทำอะไรได้คะ หนูเรียนพยาบาลมารู้ดีว่าการเดินพื้นลื่น ๆ แบบนี้มันไม่ดีสำหรับผู้สูงอายุ นี่เธอกล้าดียังไงถึงได้พาคุณย่าออกมา หรือว่า… เธอกำลังคิดที่จะทำร้ายคุณย่าทางอ้อมเพราะเห็นว่า…”
“พอที!! ฉันบอกให้หยุด” / ย
