“อีกสักแก้วนะครับนาย… ”
ลุงเสือกล่าวพร้อมกับรินเหล้าลงแก้วของท่านนายพล ทั้งที่ก็เห็นว่าตอนนี้ท่านนายพลก็เมามากจนแทบจะล้มตัวลงนอนไปกับเสื่อที่ปูเอาไว้ข้างๆ เก้าอี้ผ้าใบ แบบนี้เรียกว่าจงใจจะมอมเหล้าให้เมาหลับก็ไม่ผิด
ครู่ต่อมา…
หลังจากคุณนายเข้าไปอาบน้ำได้ครู่ใหญ่ๆ จู่ๆ หล่อนก็ต้องตกใจเมื่อลุงโดมม์แอบย่องเข้ามาหา
“อุ๊ย… ลุงโดมม์… ”
คุณนายร้องอุทานเบาๆ ทั้งที่ก็แอบคิดเอาไว้ว่าลุงโดมม์คงจะใช้ช่วงเวลานี้ให้เป็นประโยชน์ที่สุด
เพราะโอกาสที่จะได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเป็นส่วนตัวท่ามกลางป่าที่สามีของหล่อนมาด้วยแบบนี้คงไม่ง่ายเหมือนในสถานการณ์ปกติ
“คุณนายครับ… ผมคิดถึงคุณนายเหลือเกิน”
ลุงโดมม์ละล่ำละลักสารภาพความในใจออกมาทันทีที่ได้มีโอกาสอยู่ใกล้ชิดกับคุณนายสองต่อสอง ตาจ้องมองเรือนร่างงดงามที่ตอนนี้มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวกระโจมอกเอาไว้
“กลัวใครมาเห็นค่ะลุงโดมม์… ”
คุณนายกล่าวออกมาด้วยแววตาเป
