@ โกดังท่าเรือ
หลังจากเคลียร์สินค้าส่งขึ้นลำเรือเสร็จ ทุกคนพร้อมใจกันนั่งฟังคำวินิจฉัยของแพทย์หนุ่ม มีบอดี้การ์ดคอยเติมเครื่องดื่มมึนเมาเช่นเดิม คับคล้ายเป็นปัจจัยหลักดำรงชีวิต เสพติดแอลกอฮอล์รวมถึงสารนิโคติน
"อะไรนะ!!!/เชี่ย!!!!"
"แมร่งทำได้ไง ผลิตไวรัสใส่คนอื่นคิดว่าตัวเองเป็นผู้บุกเบิกซอมบี้หรอว่ะ" ภาคินตบหน้าตักดังลั่น พอได้ฟังเรื่องเหลือเชื่อจากปากซิลค์ ปลุกอารมณ์คนรับรู้โกรธแค้นตามกัน
"เฮียไปพลาดตอนไหน หรือไอโจไม่ดูแลเจ้านาย" ภูเขาบ่นอย่างหัวเสีย เนื่องจากแอบห่วงอาการพี่ชาย หากแสดงออกต้นไม้ต้องไม่ยอมรับ มีหวังโดนด่าเพิ่มอีก คนระดับพวกเขายากที่คนอื่นเข้าระยะใกล้ ต้องได้รับการอนุญาตเสียก่อน
"นาตาลี" น้ำเสียงเย็นเยียบเฉลยคลายความสงสัย บ่งบอกอาการสะกดกลั้นมัจจุราชในตัว ใช้นิ้วโป้งหักบุหรี่เหลือครึ่งท่อนระบายความโกรธแค้น เหยียบขยี้แหลกคาใต้รองเท้าหนัง
มือหนาล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือตร
