@ บ่ายของวัน
"ฉันจะต้องไปหาพี่การันต์ตามมาช่วยให้ได้" น้ำเสียงหวานเอ่ยบอกอย่างหึกเหิม ยามนึกถึงผลการเรียนไว้โอ้อวดบิดามารดา แววตากลมลุกวาว ร่างบางชุดนักศึกษารีบลุกขึ้น ชูกำปั้นเล็กมีชัย
"แต่ฉันไปด้วยไม่ได้นะ ต้องหาพี่รหัสตัวเองอีก" พิงค์เก็บเลคเชอร์ลุกตามกัน กระตุกแขนเดียร์น่าให้ไปช่วยอีกคน เพราะรุ่นพี่รหัสอยู่คนละกลุ่มกันกับนาเบล แอบรู้สึกผิดคราวนี้ไม่ได้ติดตามช่วยแก้ปัญหา เพราะเธอเองยังคิดหาหนทางไม่เจอ
"ได้"
"ขอบุญอันน้อยนิด ช่วยพวกเราให้แคล้วคลาดจนสอบเสร็จด้วยเถิด" เดียร์น่าสาวลูกครึ่ง พนมมือเลียนแบบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เรียกเสียงหัวเราะของสองเพื่อนสาว ไม่น่าเชื่อว่าการอยู่เมืองไทยจะกลืนกินวัฒนธรรมชาติตะวันตกเสียแล้ว
"อย่างน้อยพวกเราก็เลี้ยงลูกชิ้นไอแต้มทุกวัน" นาเบลเสริมขึ้น พวกเธอแอบลักลอบให้อาหารสุนัขใต้อาคารเรียน เพียงเห็นมันกำลังตั้งท้อง กลัวขาดสารกระทบถึงลูกสุนัข ไม่สนป้ายติด
