แกร๊ก!!!!!
"เดน....อึก...." ทันทีที่ประตูเปิดใบหน้าพี่ชายเด่น นาเบลวิ่งเข้าโผล่กอด ระบายความรู้สึกผ่านน้ำตาอึกใหญ่ ครั้งแล้วครั้งเล่าเขาสามารถปกป้องตั้งแต่เล็กจนโต ดูแลแทนบิดามารดายามไปต่างประเทศ
"แน่ใจแล้วใช่ไหมอยากกลับบ้าน"
"อืม" ในฐานะพี่ชายไม่เคยเห็นน้องสาวเสียใจสาหัส ร่างอรชรสั่นระริกปานนึกเศร้าตาม ผงกศรีษะบอกตรงอกกว้าง ยิ่งเห็นกระเป๋าลากใบโตเป็นตัวบ่งบอกชัดเจน มือหนาลูบผมสลวยปลอบ เวลาเกิดห่างกันเพียงเสี้ยวนาที ฉไนถึงรู้สึกโตกว่าเธอนักหนา หากตอนนี้ใครมารั้งตัวเธอไว้อีกคงไม่ยอมแล้ว
"งั้นไปกัน"
"แต่คุณหนู..." เสียงบอดี้การ์ดชุดสูทสีดำเอ่ยขัด
"ฉันจัดการเอง" เอเดนโบกมือไล่ทันที หยุดไม่ให้เดินติดตาม เพราะเรื่องนี้เขาจะเป็นรับผิดชอบเอง ต่อให้ส่งผลกระทบความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวกับรุ่นพี่ภายหลัง
@ ประเทศสหรัฐอเมริกา
"นายครับ...ที่เพ้นเฮ้าส์รายงานมาว่า คุณเอเดนมารับคุณหนูกลับแล้วคร
