“ซี...”
เสียงทุ้มนุ่มพร้อมกับสัมผัสที่วางบนศีรษะนั้นทำให้สริตาหันไปตามเสียงเรียก แล้วเงยหน้ายิ้มให้เขาอย่างฝืดฝืน
“คะพี่ชาย”
คริสเตียนนั่งลงข้างๆ น้องสาวที่ทำงานเป็นบ้าเป็นหลังตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา เขาดึงแฟ้มหนานั้นออกจากมือของเธอที่ตอนนี้เปลี่ยนมาทำงานเป็นผู้ช่วยของเขาแทน ก่อนจะบอกเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“อยากไปพักผ่อนไหม น้องกำลังท้องอยู่ด้วย ไม่จำเป็นต้องอยู่ช่วยงานพี่ก็ได้ เดี๋ยวพี่ให้คนอื่นทำแทนน้องได้”
เขาบอกอย่างห่วงใจ ตอนนี้หัวใจของพี่ชายอย่างเขาเจ็บแปลบเหลือเกินเมื่อเห็นน้องสาวกำลังเป็นทุกข์อย่างนี้ ทว่าสริตากลับส่ายหน้าแล้วปฏิเสธความหวังดีของเขา
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูยังไหว มีงานให้ทำดีกว่าไม่มีนะคะ”
ไม่พูดเปล่า เธอยังดึงแฟ้มจากพี่ชายกลับมา แต่ คริสเตียนยื้อเอาไว้ พร้อมกับมองหญิงสาวด้วยสายตาดุจัดมากขึ้น
“ซี...”
สริตากลับไม่สนใจเขาแล้วยื้อไปจนได้
คริสเตียนถอน
