ของฉัน...
สริตาของฉัน...
เป็นครั้งแรกที่เธอชอบมากเหลือเกินกับการแสดงออกถึงความเป็นเจ้าของของเขาอย่างนี้...
เธอเป็นของเขา...เป็นเจ้าของหัวใจเขา เป็นเจ้าของความรักของเขา
เป็นเธอที่ได้ครอบครองสิ่งเหล่านั้น ทุกอย่างเหมือนความฝันเสียจนเธอไม่อยากจะตื่นเลย
“แต่ซี...เธอมีเรื่องที่ต้องอธิบายให้ฉันฟังอีกเรื่องหนึ่งนะ”
แอชตันเอ่ยพูดขึ้นมาเมื่อนึกขึ้นได้ นั่นทำให้สริตาสบตาคนที่ถอยห่างไปนิด แต่ยังคร่อมอยู่เหนือตัวเธอราวกับว่ากลับเธอจะหนีไปไหนได้
“อะไรคะ”
สริตาย้อนถามคนที่ทำหน้าจริงจังแล้วพลอยรู้สึกตามไปด้วย
“ฉันสงสัยมาตั้งนานแล้วว่าทำไมถึงต้องทำตัวเป็นศัตรูกับฉัน คอยทำท่าเกลียดฉัน แล้วหาเรื่องแกล้งตลอด โดยเฉพาะต้องเรียกฉันว่าลุงด้วย” ยิ่งพูดดูเหมือนแอชตันจะยิ่งน้อยใจกับเรื่องเก่าๆ พวกนั้น เพราะคิดไปแล้วสริตาก็เป็นคนเดียวที่ทำให้เขาปั่นป่วนได้อย่างรุนแรงจริงๆ
คราวนี้หญิงสาวเป็นฝ่ายจ้องมองเขาตา
