หลายวันผ่านไป
สรุปเสือเองก็ไม่ได้เค้นถามเรื่องที่โกหก ทั้งคู่ยังคงพบเจอกันตามปกติในขณะเดียวกัน อายก็ยังพาขนมจีนไปเจอกับแบงค์เป็นครั้งคราว แต่ทั้งคู่ดูเหมือนเป็นเพื่อนมากกว่าที่จะคบหาเป็นแฟน จนกระทั่งวันศุกร์ตอนเย็น
"ทำไมหนูต้องไปวันเกิดเพื่อนของพี่แบงค์ด้วยคะ" ฉันเอ่ยถามเมื่อพี่แบงค์พาฉันมากินไอศกรีม "เพื่อนพี่หนูก็เจอแค่ไม่กี่ครั้งเอง"
"รู้สึกเบื่อๆ ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยไม่ได้หรือไง"
"ได้สิคะทำไมจะไม่ได้ เวลาหนูมีเรื่องไม่สบายใจ พี่ก็พาหนูไปเที่ยวตั้งหลายที่"
"ให้พี่ไปรับที่บ้านไหม"
"ถ้าอย่างนั้นเจอกันตอนหนึ่งทุ่มนะคะ"
ฉันโบกมือแยกย้ายกับพี่แบงค์ เดินไปขึ้นรถของอายที่จอดอยู่ จากนั้นก็กลับถึงบ้านทำรายงานที่ค้าง แล้วก็อาบน้ำเปลี่ยนชุดเสื้อผ้า
เวลา 19:00 น
รถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่แล่นเข้ามาจอดเทียบ ก่อนที่ตัวเล็กจะกระโดดซ้อนแล้วสวมหมวกกันน็อกที่เขายื่นให้ ทั้งคู่ขับรถไปยังท่ามกลางแสงสีไฟ
