เขาเดินเข้ามาในห้องนอนเป็นจังหวะที่มิวเรย์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว เธอแทบจะไม่มองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ ความรู้สึกตอนถูกเมินแบบนี้มันเหมือนกับตอนไหนนะทำไมเขาถึงจำอะไรไม่ได้เลย
"โกรธที่ถูกฉันเอา?" เสียงเข้มเอ่ยถาม
"....." เธอเงียบเดินผ่านหน้าเขาไปเสียดื้อๆ สร้างความไม่พอใจให้เขาเป็นอย่างมาก โจโฉสาวเท้าเดินตามหญิงสาวและกระชากเรียวแขนเล็กมาหาโดยลืมไปหาเธอยังเจ็บระบมอยู่
หมับบ!
"อ๊ะ!!"
"ฉันถามไม่ได้ยินรึไงวะ!"
"ได้ยิน แต่แค่ไม่อยากตอบพวกนิสัยป่าเถื่อน" เธอจ้องหน้าโจโฉโดยไม่กลัว เขาทำเธอเจ็บแบบนี้มาสองครั้งแล้วนะ เธอเป็นคนไม่ใช่หุ่นเหล็กที่เขาจะทำอะไรก็ได้ตามใจ โดยไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บหรือเปล่ากับสิ่งที่เขากระทำอยู่
"ปากดีแบบนี้แสดงว่าหายเจ็บแล้ว?"
"....."
"ก็ดีจะได้ต่อเลย"
"มะ..ไม่เอา!" เธอขืนตัวเอาไว้เมื่อโจโฉทำท่าจะดึงเธอไปที่เตียงนอน เธอเงยหน้ามองเขาตอบเสียงอ่อยนๆกลับไป "ฉันเจ็บ"
"ขอดูหน่
