"ทีหลังอย่าทรมานตัวเองแบบนี้อีก กูรู้สึกไม่ดีเลยนะรู้ไหมที่เห็นมึงเป็นแบบนี้เพราะกู"
"ก็กูอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีมึง"
"แล้วมึงไม่คิดบ้างเหรอว่าถ้ามึงเป็นอะไรขึ้นมา คนรอบข้างมึงรวมไปถึงครอบครัวมึง เขาจะอยู่กันยังไง"
"....." คนถูกบ่นนั่งก้มหน้าเงียบ มิวเรย์ยืนมองโจโฉพลางถอนลมหายใจออกมาแผ่วเบา ก่อนจะเดินก้าวขาขึ้นไปบนเตียงนอนและกอดชายหนุ่มเอาไว้ ไออุ่นจากหญิงคนรักทำหัวใจแกร่งสั่นไหวไม่น้อย เขาไม่รอช้ารีบใช้ลำแขนกอดเอวคอดกลับทันที
"ต่อไปต้องรักตัวเองมากๆนะ โตแล้ว" เธอบอกโดยใช้ฝ่ามือบางลูบหัวของโจโฉไปด้วย
"มึงไม่ไปได้ไหม อยู่กับกูได้ไหม" คำขอของเขาอาจจะมากเกินไปสำหรับเธอ เขารู้ดีว่าสุดท้ายแล้วเธอจะตอบกลับเขาว่าอะไร
"....." เธอเงียบ ความจริงวันนั้นเธอนั่งคิดนอนคิด ทบทวนเรื่องราวต่างๆตามที่พี่ธามบอก และเธอก็ได้คำตอบของมันแล้ว
"กูยอมทุกอย่าง ยอมทำทุกอย่าง...ทุกอย่างเลย" น้ำเสียงโจโฉเริ่มสั่นเค
