หมาพูดได้?
502 คำ
ฉันพูดกับตัวเองและตกลงกับตัวเองเสร็จสรรพ...
“เอาเป็นว่าฉันไม่อยากรู้แล้วว่านายมาโผล่ที่บ้านฉันได้ยังไง แต่ฉันจะช่วยเหลือนายอย่างเต็มที่ ด้วยการโทรไปที่สถานีตำรวจให้เค้ามารับนายก็แล้วกันนะ...ความจริงฉันกำลังจะไปทำงานที่เดียวกับนายนั่นแหละ แต่นายตัวใหญ่เกินไป แถมเราไม่คุ้นเคยกัน ฉันกลัวว่าจะรับมือนายไม่ไหว โอเค๊!!”
ฉันบอกเจ้าหมาก่อนจะหันหลังเดินกลับไปที่เตียงนอน เพื่อจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเบอร์กองปราบปรามยาเสพติด แต่...
“ไม่ต้องหรอก...” เสียงทุ้มนุ่มของชายหนุ่มดังก้องมาจากด้านหลัง
ฉันนิ่งอึ้ง “หูฝาดอีกแล้วเหรอ??”
“ไม่ต้องโทร” เสียงเดิมดังขึ้น
“ใครอ่ะ” ฉันหันขวับไปมองหาเจ้าของเสียง แต่กลับไม่เห็นมนุษย์แม้แต่คนเดียว นอกจากสุนัจตำรวจตัวเดิมที่ยืนมองฉันจากตรงกรอบประตูห้องน้ำ
“ฉันถามว่าใคร!!” ฉันตะโกนถามอย่างหวาดหวั่นปนตระหนก แม้จะเป็นตำรวจ แต่ฉันก็ยังเป็นผู้หญิงอยู่นี่นา หากมีผู้ชายซ่อนอยู่ในบ้านอีกคน ฉันคงรับมือไม่ไหว รีบคว้าผ้าขนหนูมาห่อพันร่างอย่างไว เผื่อต้องวิ่งหางจุกตูดออกจากบ้านเพื่อขอความช่วยเหลือ
“ผมเอง...” เสียงทุ้มนุ่มนิ่งเรียบตอบกลับมา ทำฉันอึ้งช็อคหนักกว่าเดิม เพราะ...
“นะ...นาย...นายเป็นคนพูดเหรอ???”
ฉันกระพริบตาปริบๆ จ้องสุนัขตัวใหญ่ตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อหูและสายตาพิฆาตตัวเอง
“คุณได้ยินเสียงผมใช่มั้ย” เขาถามกลับ
ฉันกลืนน้ำลายเอื้อก “อะไรกันเนี่ย?? นายพูดภาษาคนได้ด้วยเหรอ ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่”
“เฉพาะกับคุณ!” เจ้าสุนัขตำรวจจอมพิลึกพูดพลางขยับเท้าก้าวเข้ามาหาฉันที่ยังอึ้งไม่หายด้วยท่าทีสงบ ใจเย็น ทว่า สายตาเจ้าเล่ห์ซ่อนความร้อนแรงฉายชัดมายังฉัน....มองราวกับฉันเป็นเหยื่อในกรงที่ไม่สามารถหนีรอดไปได้
ใช่แล้ว...เค้าทำเหมือนจะเข้ามาย้ำฉันงั้นแหละ
“นะ...นาย...จะทำไร”
“คุณเป็นรักแรกของผม”
"อะไรนะ???" ฉันอ้าปากหวอ ใจเต้นระรัว สะบัดหัวไปมา พยายามตั้งสติ “อะไรนะ!! รักแรก!! คุณ เอ๊ย นาย เอ๊ย...โอ๊ย ฉันจะบ้าตาย ตอนนี้ฉันฝันอยู่ใช่มั้ยเนี่ย...ฉันเนี่ยนะเป็นรักแรกของนาย!!!”
ฉันพยายามตั้งสติ “โอเค...เอาดีๆ นายหมายถึงรักแรกพบ...ใช่มั้ย???”
“ตอนผมยังเด็ก” เจ้าหมาเริ่มร่ายประวัติชีวิตรักของตนเอง ด้วยน้ำเสียงราวกับพระเอกหนังรักอบอุ่นสุดโรแมนติก “บ้านเราอยู่ติดกัน...คุณมาเล่นกับผมประจำ คุณทั้งจูบผม หอมผม กอดผมทุกวัน คุณจำไม่ได้เหรอเฟื่องฟ้า...หืม?”
ฉันขมวดคิ้ว กระพริบตาปริบๆ นึกตามคำบอกเล่าของสุนัขตำรวจจอมพิลึกว่าฉันเคยมีช่วงเวลาแบบนั้นตอนไหน...
- ผู้เขียน
