“ที่รัก...ในที่สุด เราก็ได้เจอกัน” ชายผู้มีท่อนล่างเป็นม้าเอ่ยประโยคนุ่มนวลแต่ทรงพลังนั้นกับฉัน ก่อนที่จะเยื้องย่างอย่างเชื่องช้าเข้ามาหาฉัน...
แต่...แต่ฉันลืมตาตกใจซะก่อนน่ะสิ!!!
“อ๊ะ!! ฝันไปเหรอเนี่ย???” ฉันหันมองรอบกายด้วยความพรั่นพรึงใจ เพื่อจะดูให้แน่ใจว่าคนครึ่งม้าที่เจอในฝันไม่ได้อยู่ในห้องจริงๆ “อ่า ..เราฝันไป แต่ทำไมเหมือนจริงจังเลย”
เหมือนมาก..เหมือนชายผู้นั้นมาหาฉันจริงๆ
“สงสัยเพราะคิดถึงเจ้าอคิลลิส ก็เลยฝันเพี้ยนๆ หรือไม่เราก็อาจจะ...บ้าไปแล้วก็ได้”
ฉันนอนไปราวสามชั่วโมงก็ลุกออกจากเตียง เพราะอยากไปหาเจ้าอคิลลิสที่คอก อยากไปเห็นว่ามันยังอยู่ที่นั่นจริงๆ ไม่ได้หายเข้าไปในป่าหรือหายตัวไปไหน เลยรีบอาบน้ำ แต่งชุดพร้อมสำหรับไปฝึกขี่ม้า
วันนี้ฉันรวบผมผูกเป็นหางม้าสุดน่ารัก สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงยีนขายาวแนบเนื้อ ทำให้เห็นสัดส่วนเรือนร่างได้อย่างชัดเจน สวมรองเท้าหนังบู๊ตยา
