@15.00 น.
"งื้อ....~~~"
เสียงทุ้มทุ้มแผ่วเบาจากริมฝีปากหวาน พริ้งพลอยค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา สายตาแรกที่สบคือใบหน้าของคนที่ทั้งวันรังแกเธอแบบไม่ยั้ง
เขานอนหันหน้าเข้าหาเธอ มือหนากอดรั้งเอวเล็กไว้แนบชิดไม่ยอมปล่อย
"ตื่นแล้วเหรอ...." น้ำเสียงทุ้มแผ่วเบา เต็มไปด้วยความอ่อนโยนที่หาได้ยากในตัวเขา
"พี่เสือ...ยังไม่กลับอีกเหรอคะ" พริ้งพลอยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า
"ปวดหัวหรือเปล่า" คนเป็นพี่ถามด้วยความห่วงใย
"นิดหน่อยค่ะ" ตอบเสียงแผ่ว
"ฉันว่าตัวเธอรุมๆ ดูเหมือนจะไม่สบาย..." เสือใต้จับสังเกตอย่างจริงจัง
"ก็คงจะใช่ เพราะตอนนี้หนูปวดไปทั้งตัวเลย โดยเฉพาะตรงนั้น..."
คำพูดสุดท้ายทำให้คนเป็นพี่ย่นหน้าครุ่นคิด เขาก้มลงมองส่วนล่างของคนเป็นน้อง ค่อยๆ ดึงผ้าห่มที่คลุมร่างกายออกอย่างเบามือ
แล้วจับขาพริ้งพลอยสันเข่าขึ้นอย่างทะนุถนอม ก่อนจะเลื่อนตัวลง ก้มหน้าลงมองของสงวนด้วยแววตาห่วงใยเต็มเปี่ยม
"จะท
