ลูกกวาดไม่มีโอกาสได้เข้าถึงตัวริกเตอร์ ในขณะที่เขาสามารถช่วยงานทุกอย่างภายในร้านได้ ผู้หญิงคนนั้นเองก็นั่งเฝ้าเขาอยู่ที่ร้านตลอดเวลาเช่นกัน
รอจนกระทั่งตอนที่ริกเตอร์เก็บของส่วนตัวเพื่อกลับบ้าน ลูกกวาดจึงใช้จังหวะนั้นเขาถึงตัวอีกคน
“เดี๋ยวก่อนสิริก ฉันมีเรื่องอยากคุยกับนาย”
“เอาไว้วันหลังได้ไหมครับ พอดีว่าเขารอผมอยู่” ริกเตอร์ปรายตามองออกไปนอกร้านที่มีน้ำฝนรออยู่
“เคยชอบกันงั้นเหรอ”
“ผมจะกลับแล้ว”
“เมื่อก่อนเคยชอบกันแค่ไหนฉันไม่สนหรอกนะ ฉันสนแค่ว่าตอนนี้ที่กลับมาเจอกันอีกครั้งยังชอบกันอยู่หรือเปล่า” ริกเตอร์ถอนลมหายใจออกมาเบาๆ เมื่อลูกกวาดไม่ยอมจบง่ายๆ
ตอนนี้เลิกงานแล้ว เขาจะกลับก็กลับไม่ได้ ยิ่งพยายามรักษาระยะห่างเท่าไหร่ อีกคนก็ยิ่งพยายามเดินเข้ามา
“ริก ฉันกำลังถามนาย”
“น้ำฝนคือคนที่ผมเคยชอบ และผมก็ยังชอบเขาอยู่”
“ชอบอยู่จริงๆ สินะ” ลูกกวาดเค้นเสียงหัวเราะออกมาพลางเบือน
