“คุณลูกกวาด…”
“แค่หัวใจของเรามันตรงกันจริงๆ ให้โอกาสความรู้สึกของเราสองคนได้ไหมริก ถ้ามันดีอย่างน้อยๆ ทั้งฉันและนายก็คงมีความสุขไม่ต่างกัน”
“คุณอายใครไหม” ริกเตอร์เอ่ยถามออกไปตรงๆ นี่คือสิ่งที่เขากังวลไม่น้อยเลยเช่นกัน
“ทำไมฉันจะต้องรู้สึกแบบนั้น นายไม่ได้ด้อยไปกว่าใครเลยนะริก”
“แต่คนระดับคุณควรได้คนที่ดีกว่านี้ไปยืนข้างๆ คุณไง”
“เรื่องของความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้หรอกนะ หากวันนี้ฉันยังไม่เจอนายฉันก็อาจจะยังเป็นคนที่โสดมากๆ แบบนี้ต่อไป” ลูกกวาดระบายรอยยิ้มขณะที่ริกเตอร์ยิ้มตาม
“คงไม่มีใครใจดีกับผมได้เท่ากับคุณ ผมไม่อยากทำให้คุณผิดหวัง”
“ริก…”
“แต่ในเมื่อเรารู้สึกแบบเดียวกัน ผมก็จะพยายามเป็นความสุขของคุณ ถึงไม่รู้ว่าความสุขในครั้งนี้ปลายทางมันจะยาวนานแค่ไหน แต่ผมจะทำมันให้ดีที่สุด ให้มันเป็นเรื่องราวที่ดีที่สุดในชีวิต ผมรับปากคุณ” ได้ยินเพียงเท่านั้น ลูกกวาดระบายรอยยิ้มออกมาทัน
