“พี่มิน” ริกเตอร์แทบพูดไม่ออกเมื่อเห็นหน้าพี่สาวในช่วงเช้าของวันใหม่
ชัดเจนแล้วว่าเมื่อคืนที่คุยกัน เขาช่วยพี่สาวของเขาไม่ได้เลยสักนิด คนท้องไม่หายเครียด ดีไม่ดีคงคิดมากมาทั้งคืน
“กลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมนะครับ ผมคิดถึงพี่มินนะ”
“ฮึก…พี่คิดถึงนายที่สุดเลยริก คิดถึงบ้าน คิดถึงที่นอน คิดถึงกับข้าวฝีมือนายที่สุด”
“ตาช้ำหมดเลย นี่ร้องไห้มานานแค่ไหนแล้ว” คนถูกถามเลือกที่จะส่ายหน้าแทนคำตอบ
ไม่อยากตอบและไม่อยากบอกว่าเธอตกอยู่ในสภาพแบบนี้มาหลายชั่วโมงแล้ว มองไม่เห็นหนทางด้วยซ้ำว่าน้ำตาจะหมดลงได้ยังไง
‘…แล้วแต่คุณ ถ้าคุณคิดว่านั่นเป็นทางออกที่ดีที่สุดถ้าการกลับไปอยู่ที่บ้านแล้วมันทำให้คุณรู้สึกดีขึ้นผมก็พร้อมยอมรับการตัดสินใจของคุณ’
เขาทิ้งท้ายแค่นั้น ในตอนที่เธอบอกว่าจะกลับบ้าน ไม่ยื้อ ไม่ยั้ง เหมือนกับว่า นี่เป็นสิ่งที่เขาต้องการเหมือนกัน!
“พี่ภัสยอมให้พี่มินมาเหรอ”
“แล้วมีเหตุผล
