“คุยกับคุณแม่มาเป็นยังไงบ้าง ท่านดุอะไรมินหรือเปล่า” จัสมินฉีกยิ้มเมื่อได้รับความใส่ใจจากคนรัก เธอเอียงคอเล็กน้อยตามด้วยการส่ายหน้าไปมารัวๆ
“แม่ของคุณไม่ได้ทำอะไรมินค่ะ”
“แน่ใจนะ”
“คุณภัส”
“ไม่ๆ ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น ผมแค่จะถามว่าแม่ผมพูดอะไรที่ทำให้คุณไม่สบายใจหรือเปล่า แค่นั้นเอง” จัสมินแนบฝ่ามือทั้งสองข้างเข้ากับแก้มสาก หากอยู่ด้วยกันตามลำพังเธอคงหอมแก้มเขาไปแล้ว คงแสดงความรักในแบบที่เคยทำ มันติดที่ในตอนนี้เธออยู่ที่บ้านหลังใหญ่มีใครต่อใครที่ไม่ชอบเธอตั้งหลายคน
ทำแบบที่อยากทำไม่ได้เลย!
“แม่ของคุณ ไม่ได้พูดอะไรที่ทำให้ฉันไม่สบายใจเลยค่ะ ท่านมีเหตุผล และท่านก็รักคุณมากๆ”
“ผมรู้”
“คุณภัสคะ มินถามอะไรคุณหน่อยสิ”
“ครับ”
“เรื่องที่เกิดขึ้นที่โรงพยาบาลที่มันทำให้คุณเสียหาย คุณคิดจะแก้ไขปัญหานั้นแบบไหนเหรอคะ”
“แบบที่ผมบอกกับคุณแม่นั่นแหละ ผมไม่ติดอะไรถ้าต้องลาออกจริงๆ”
“เรา
