“ฉันจะไม่มีวันหายไป ถ้านายอยากให้ฉันอยู่ข้างๆ นาย” สิ้นคำของลูกกวาด ริกเตอร์กดใบหน้าให้สบตากับเจ้าของคำพูดทันที
“ที่คุณพูด…”
“บอกแล้วไงว่าไม่ต้องเรียกคุณ เรียกว่าลูกกวาดเฉยๆ ได้ไหม”
“ผมต้องเรียก เพราะคุณคือเจ้านาย”
“ถ้าต้องเรียกเพราะฉันเป็นเจ้านาย นายก็ควรแยกแยะเวลางานกับเวลาเลิกงาน”
“คุณลูกกวาด”
“ดื้อจัง บอกว่าไม่ต้องเรียกคุณไงล่ะ”
“อย่าทำแบบนั้นเลยครับ ถ้าใครมาได้ยินเขาจะมองคุณไม่ดี”
“พูดเหมือนนายแคร์ฉันเลยนะ”
“…”
“ที่ชอบขัด ชอบให้เกียรติ มันเป็นเพราะนายแคร์ฉัน หรือเพราะนายต้องการรักษาระยะห่างกันแน่!”
“ผมแค่ไม่อยากให้ใครมองคุณไม่ดี” แล้วลูกกวาดก็เค้นเสียงหัวเราะออกมาทันที
ที่ผ่านมาเธอไม่เคยพูดกับใครแบบนี้ เธอเป็นคนใจดีก็จริง แต่ที่ผ่านมามันก็ไม่เคยเป็นในรูปแบบนี้เช่นเดียวกัน
ริกเตอร์เป็นผู้ชายแปลกประหลาดที่น่าค้นหาในเวลาเดียวกัน ตาคมๆ คู่นั้นที่โคตรจริงใจกลับไม่ได้ให้ใจ
