"งั้นกูจะตามห่างๆก่อนแล้วถ้ามีอะไรที่พอเป็นหลักฐานพี่หวังว่าน้องไอรีนจะบอกพี่นะคะ"
ฉันสบตากับพี่ป่าที่กำลังยิ้มให้อย่างไม่เข้าใจก่อนเขาจะขยิบตาและตบไหล่พี่สายฟ้า
"ไว้มีอะไรโทรหากูนะอ่อ..ถ้าไม่มีก็โทรหาได้เสมอ"
"อะไรของมึง"
พี่สายฟ้าปัดมือพี่ป่าออกและสบตากันขณะที่พี่ป่าก็ยกยิ้มมุมปากมองอย่างรู้กันส่วนฉันก็ได้แต่มองพวกเขาอย่างงงๆเท่านั้น เราเดินกลับมาขึ้นและท่ามกลางความเงียบฉันจึงหยิบโทรศัพท์ออกมากดดูนั้นดูนี่ไปเรื่อย
ติ๊ดๆๆ
ฉันขมวดคิ้วมอหน้าจอโทรศัพท์ตัวเองและกดรับทันทีที่เห็นเบอร์ของตาลโชว์อยู่
"ฮัลโหล"
(เป็นไงบ้างโอเคขึ้นยัง?)
"ดีขึ้นแล้วแต่กูยังไปหาแม่ไม่ได้ฝากมึงบอกแม่ด้วยนะ"
ฉันตอบและมองออกนอกกระจกอย่างเศร้าๆเพราะสองวันมานี้หลังจากฉันมีแผลตามแขนฉันก็ไม่โผล่ไปหาแม่เลย บอกแต่ได้ไปทำงานที่ต่างจังหวัดซึ่ง...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแม่จะเชื่อไหม
(กูบอกไปแล้วเพิ่งออกมาเนี้ย กูอยา
