วันต่อมา
"ไอรีน..ยัยเด็กขี้เซา"
"อื้อ.."
ฉันขยับเปลือกตาขึ้นมองพี่สายฟ้าที่กำลังดึงแก้มฉันอยู่อย่างง่วงๆก่อนเขาจะนั่งลงที่ว่างข้างๆฉันขณะที่ตอนนี้เรากำลังอยู่บนเครื่องบินที่กำลังมุ่งตรงไปตุรกี! ใช่สิฉันกำลังจะได้ไปเหยียบที่ตุรกีแล้ว!
"จะถึงแล้วใช่ไหมคะ?"
"อืม อีกห้านาทีเครื่องแลนดิ้ง"
ฟึ้บ!
ฉันขยับไปเกาะที่หน้าต่างทันทีพร้อมกับเบิกตามองวิวของเมืองเนฟเชฮีร์ที่เต็มไปด้วยแสงไฟด้วยความตื่นเต้นฉันหวังว่าเขาจะขับผ่านแคปพาโดเชียอย่างน้อยตอนทางผ่านฉันจะได้ดูเมืองสวยๆและถ้าโชคดีพี่สายฟ้าอาจพานอนค้างที่นั้นก่อนไปต่อว่าแต่..เขาจะไปไหนต่ออ่ะ
"ไอลืมถามว่าพี่สายฟ้ามาที่นี่ทำไมหรอคะ?"
"นี่ไอตามพี่มาคือไม่รู้เลยว่าพี่จะพาไปไหนเนี้ยนะ"
"ไอก็คิดว่าพี่จะมาทำงานต่อไง ทำไมคะรึพี่จะบอกว่าพี่พาไอมาแคปพาโดเชีย?"
พี่สายฟ้าหรี่ตามองฉันก่อนจะยกยิ้มและดึงฉันที่กำลังเกาะหน้าต่างลงมานั่งดีๆพร้อมคาดเข็มขัดนิร
