ร่างเถ้าแก่หยางเจินค่อยซีดเผือด เลือดสีแดงเข้มไหลออกมาตามรอยกรีด ดวงตาเหลือกลานของหยางเจินค่อย ๆ ปิดเปลือกตาลง มือทั้งสองข้างกำเกร็งบนขอบอ่างปล่อยคลายจนตกลู่อยู่ข้างลำตัว รอยกรีดบนลำคอเถ้าแก่หยางมีเลือดหลั่งรินออกมาไม่ขาดสาย เลือดไหลปนกับน้ำในอ่างเกิดกลิ่นคาวคลุ้งทั่วห้องอาบน้ำ
อี้หรูมองหยางเจิน ดวงใจหญิงงามรู้สึกเจ็บปวด แม้อี้หรูไม่ได้รักหยางเจิน แต่ความรักที่เขามอบให้ นางสัมผัสได้ว่ารักนั้นคือของจริง มิได้เป็นรักจอมปลอมอย่างชายอื่นที่หวังเพียงเสพสมเรือนกายนางเท่านั้น
ไอควันอ่อนจางสีขาวปนเทาบางเบาแทบมองไม่เห็นลอยออกจากร่างหยางเจิน คือไอวิญญาณกำลังลอยออกจากร่างเข้าสู่โพรงปากอี้หรู นางกำลังสูบเลือดเนื้อและวิญญาณจากร่างหยางเจินเพื่อเก็บสะสมธาตุหยางของบุรุษให้ครบเก้าสิบเก้าคน
ภาพหยางเจินดีกับนาง สัมผัสอ้อมกอดและแววตาอันอบอุ่นที่เขามอบให้ฉายซ้ำอยู่ในห้วงความทรงจำของอี้หรู หากนิยามคำว่ารัก ส
