ติ้ง
ปรเมศวร์กำลังนั่งทำงานด้วยความเคร่งเครียดหลุบตาลงมองโทรศัพท์มือถือของตัวเองเมื่อมีข้อความเข้ามา ก่อนจะหยิบมันมาดูเมื่อเห็นว่ามีรายการใช้จ่ายเกิดขึ้น
เขาทิ้งแผ่นหลังลงเก้าอี้ช้าๆ ก่อนจะอ่านรายการเงินออกจากบัตรเครดิต กระตุกยิ้มมุมปากแล้วโทรออกหาลูกน้องของตัวเอง
(ครับคุณใหญ่)
"ไม่ต้องตามแล้ว" เขาบอกเพียงสั้นๆ ก่อนจะกดวางสาย ปิดหน้าจอโน๊ตบุ๊คลงก่อนจะหยิบสูทแล้วเดินออกจากห้องทำงาน
เขาเพิ่งเห็นประโยชน์จากการทำบัตรเครดิตโดยไม่ประสงค์แสดงชื่อบนบัตรก็วันนี้ พัทธมนคงไม่ได้สังเกต มีหน้าที่ใช้ก็ใช้ แต่ไม่บ่อยนักที่เธอจะใช้เพราะหญิงสาวมีเงินเดือนที่เขาฝากแม่ไว้ให้เธออยู่ที่เดือนละสองหมื่นบาท
"คุณหน่อยผมกลับเลยนะครับ หากมีอะไรด่วนโทรมาได้เลย" เขาสั่งงานกับเลขาเอาไว้เพียงเท่านั้นก่อนจะเดินเข้าลิฟต์ไป ไปยังสถานที่ที่บัตรของเขาถูกใช้โดยไม่ต้องเดาให้ยาก
คิดว่าไปอยู่ห่างไกลเขาขนาดนั้นแล้วเขาจะตา
