ตกเย็นคนทั้งคู่ลงจากคอนโดแล้วเดินทางกลับบ้านเพื่อจะไปทานข้าว พอมาถึงบ้านคุณหญิงปรานีวิ่งออกมาต้อนรับเลย
"จะรีบทำไมเนี่ยคุณ ไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ เดี๋ยวแข้งขาล้มพับลงไปทำไง" คนเป็นสามีที่นั่งอ่านหนังสือทักท้วงภรรยาที่วิ่งผ่านตัวเองไป
"คุณนี่ไม่เข้าใจ..ใหญ่ลูก..เอยลูก.." หันไปประชดสามีแล้วกลับมายิ้มแป้นให้ลูกชายกับว่าที่ลูกสะใภ้ พฤติกรรมที่แปลกไปของคนเป็นแม่ทำเอาทั้งคู่งง
"คิดถึงนะครับแม่" ปรเมศวร์ยกมือไหว้แม่ตัวเองแล้วเข้าไปสวมกอด
"สวัสดีค่ะคุณหญิง" พัทธมนก็ให้ความเคารพตามเดิม รวมไปถึงเคารพคุณประณพด้วย "สวัสดีค่ะคุณท่าน"
"เรียกแม่สิลูก แล้วนั่นก็พ่อ ต่อไปเอยต้องเรียกเราสองคนว่าพ่อกับแม่นะลูก" คุณหญิงปราณีบอกอย่างใจดี
พัทธมนอมยิ้ม แถมยังเคอะเขินไปกับการเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้ "ค่ะ..คุณพ่อ คุณแม่"
"น่ารักที่สุด มาแม่กอดหน่อยเร็ว" พัทธมนก็เดินเข้าไปสวมกอดท่าน แก้มซ้ายขวาท่านหอมกลับคืน
"พี่
