วันต่อมา
“เจอตัวเสี่ยวิษณุแล้วครับ”
“มันอยู่ไหน”
“กำลังหนีออกนอกประเทศแล้วครับ โดนตำรวจออกหมายจับคดีเก่าที่ให้แพะไปรับบาป ติดคุกแทน”
“คนอย่างมัน ไม่เหมาะกับการติดคุกหรอก” เหี้ยขนาดนั้น เหมาะที่จะตามโยเกิร์ตไปลงนรกมากกว่า เขานี่แหละจะเป็นคนส่งมันไปลงนรกเอง
“พากูไปหามัน”
“ครับคุณวาคีล”
เขาหันไปมองมิวนิคที่ยังคงนอนไม่สติมาหลายวัน ก่อนจะตวัดเท้าเดินเข้าไปหา สายตาพิศมองใบหน้าสวยหวาน มือหนาเลื่อนไปสัมผัสแก้มใสเบาๆ
“เดี๋ยวพี่รีบกลับมาหานะ” เขาก้าวเดินออกไปจากห้องพักผู้ป่วย ระหว่างเขาไม่อยู่มีเพื่อนสนิทของมิวนิคสองคนมาอยู่เป็นเพื่อน และอีกสักพักภาคินและพ่อแม่ของเธอ คงมาเยี่ยม
ขอไปจัดการคนชั่วลงนรกก่อน
รถหรูมุ่งหน้าไปยังจุดหมาย วาคีลมองปืนในมือนิ่งๆ พลางลูบไล้ตรงสันของมัน ปืนกระบอกนี้แหละที่ส่งเสี่ยวิษณุไปลงนรก เขารอให้ถึงเวลานั้นไม่ไหวแล้ว
เสี่ยเลวนั่นอยู่เบื้องหลังของเรื่องราวทั้งหมด
