วันต่อมา
วาคีลพามิวนิคออกมาทานมื้อเช้าที่ห้องอาหาร เมื่อคืนมิวนิคนอนหลับเร็วที่สุดในรอบหลายปี แถมยังนอนในอ้อมกอดอุ่นๆ ของวาคีล และวันนี้ตื่นตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า รีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกมาทานอาหารเช้ากับวาคีล
“วันนี้เราจะทำอะไรกันดีคะ”
“อยากทำอะไร”
หญิงสาวทำหน้าครุ่นคิดสักพัก ก่อนที่แววตาจะเปล่งประกายขึ้นมาหลังจากคิดออก
“ไปขับเจ็ตสกีกันไหมคะ”
“อยากไปขับ?”
“ค่ะ มิวอยากขับ”
“ขับเป็นเหรอ”
“เป็นสิคะ ระดับมิวแล้ว”
“ถ้าอยากไปขับเจ็ตสกี ก็ได้”
“เย้!”
“ตอนนี้กินข้าวก่อน” เขาบอกมิวนิคเสียงเรียบ สายตาพลางมองแล้วยิ้มมุมปากเล็กๆ มิวนิคตอนนี้น่ารักขึ้นเยอะ แถมยังกินเก่งอีกต่างหาก
หญิงสาวนั่งตักข้าวต้มกุ้งของโปรดเข้าปาก จากนั้นเอื้อมไปตักไข่ออมเล็ตหนึ่งคำ ขณะเคี้ยวเต็มปากเต็มคำพลางส่งยิ้มให้คนตรงหน้า จนโดนวาคีลส่งสายตาตำหนิเชิงบอกให้กินดีๆ ทว่าคนตัวเล็กกลับทำเหมือนไม่ยอมฟัง ตามประสาคนดื้อ
