“มิวนิคเคยท้อง”
เขาช็อกไปเลย หลังจากได้ยินภาคินพูดประโยคนั้นออกมา ราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุนลงไปชั่วขณะ สมองว่างเปล่าขาวโพลน ยืนมองภาคินอย่างอึ้งๆ หัวใจตอนแรงอย่างบ้าคลั่ง แทบหลุดออกมาจากขั้วรอมร่อ เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามิวนิคเคยท้อง และทุกๆ อย่างเกี่ยวกับเธอด้วย เพิ่งรู้ทุกอย่างวันนี้
“วันนั้นที่มิวนิคขับรถออกไปข้างนอกคนเดียวเพราะตั้งใจจะไปฝากครรภ์ ทุกคนที่บ้านยังไม่มีใครรู้ว่าท้อง จนกระทั่งวันที่มิวนิคประสบอุบัติเหตุ มิวนิคเกิดอุบัติเหตุขณะกำลังกลับ ตอนนั้นฝนตกหนักมาก มิวนิคนอนอาการโคม่าเกือบเดือน ไร้สติ ตอนแรกหมอบอกว่ามิวนิคอาจความจำเสื่อมไปเลย แต่ยังโชคดีที่ความจำเสื่อมแค่ชั่วคราว”
เขาใจกระตุกทุกครั้งที่ฟังภาคินเล่า ขณะฟังพลันรู้สึกปวดตรงตาเรื่อยๆ ใบหน้าของภาคินเริ่มพร่ามัวเพราะคราบน้ำตาที่คลออยู่่รอบเบ้า มิวนิคผ่านเรื่องราวแย่ๆ พวกนั้นมาโดยไร้เขาคอยอยู่ข้างกาย
“ปัจจุบันเหมือนยังมี
