รถหรูราคาแพงขับมุ่งหน้าไปยังกาญจนบุรี ซึ่งเป็นของโยเกิร์ต และเป็นตำแหน่งปัจจุบันที่ตรวจจับพิกัดเจอ มิวนิคนั่งทอดสายตามองออกไปนอกกระจกรถอย่างเลื่อนลอย ดวงตาทั้งสองปกคลุมด้วยคราบน้ำตา วาคีลนั่งมองคนข้างกายด้วยความเป็นห่วง มือหนาเลื่อนไปจับมือเล็กมากุมเอาไว้
เธอหันไปมองวาคีลผ่านม่านน้ำตา บอกตัวเองว่าอย่าเสียใจ ทว่าก็ไม่สามารถหยุดยั้งความเสียใจเอาไว้ได้
โยเกิร์ตทำอะไรไว้ต้องได้รับผลที่ตามมา ต่อให้เป็นเพื่อนสนิท ถ้าผิดจริงเธอไม่ปล่อยเอาไว้
ใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะมาถึงจุดหมาย มิวนิคเปิดประตูรถแล้วก้าวลงไป ดวงตาคู่สวยกวาดมองบ้านของโยเกิร์ตที่ใหญ่โตและมีวิวแม่น้ำ ปกติโยเกิร์ตอยู่คอนโดที่กรุงเทพฯ นานๆ ทีจะกลับบ้าน ก่อนเกิดเรื่องโยเกิร์ตบอกว่าจะกลับบ้านไปพักผ่อนกับครอบครัว
“มาแล้วเหรอ” โยเกิร์ตเอ่ยทักทายมิวนิคด้วยรอยยิ้ม ผ่านประตูรั้วบ้าน หญิงสาวเปิดประตูบ้านให้แขกแล้วสวมกอดมิวนิค
“ดีใจจังที่
