น้องเขยเอวดุ 2 : กลับบ้าน
539 คำ
ใบจัดแจงเตรียมอาหารคาวหวานเรียบร้อยทุกอย่างแล้ว แมนและบัวก็เดินออกมาจากห้องของยายคำพอดี
"บัว! แมน! มานั่งเร็วพี่เตรียมกับข้าวเรียบร้อยแล้ว"
"โอ้โห! พี่ใบมีแต่กับข้าวที่ฉันชอบทั้งนั้นเลย"
บัวทำตาโตแล้วตะโกนด้วยความดีใจเหมือนกับเด็กได้ของเล่นใหม่
แมนได้แต่มองภรรยาแล้วยิ้มให้กับความไร้เดียงสาของเธอ เวลาที่บัวอยู่กับพี่สาวเธอแสดงถึงความเป็นเด็กออกมาอย่างชัดเจน ดูๆ ไปแล้วบัวชอบอ้อนพี่สาวอยู่ไม่น้อย ไม่เหมือนเวลาที่อยู่กับเขา
"เบาเสียงลงหน่อยบัว นี่มันดึกแล้วเดี๋ยวจะรบกวนคนอื่น"
"ดึกอะไรพี่ใบนี่พึ่งจะหนึ่งทุ่มเองนะ และพี่ก็ไม่ต้องกลัวใครจะได้ยินเสียงฉันหรอก บ้านเราอยู่กลางสวนอย่างนี้ใครมันจะไปได้ยิน"
"เออ...พี่ลืมไป"
"แม่ละพี่ไม่ได้กินพร้อมเราเหรอ"
"พี่ให้แม่กินตั้งแต่หัววันแล้ว คนแก่ให้รอกินดึกๆ แบบเราไม่ได้หรอก"
"ถ้าอย่างนั้นเราก็กินข้าวกันเถอะจ้า ฉันชักจะหิวแล้ว"
"หิวก็กินเยอะๆ"
ใบบอกน้องสาว พร้อมทั้งตักแกงอ่อมให้บัว ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มมีความสุข
แมนมองใบหน้าสวยของใบเพลินจนไม่ยอมตักข้าวเข้าปากเสียที
"แมนกับข้าวไม่ถูกปากเหรอ พี่ขอโทษนะพี่ลืมถามว่าแมนชอบกินอะไรเลยไม่ได้เตรียมไว้ให้"
"ผมกินได้หมดครับ"
"แมนพูดอย่างนี้พี่ก็โล่งใจ วันหลังอยากกินอะไรแมนบอกพี่ได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ"
"ครับผม" แมนรับคำก่อนจะรีบตักข้าวเข้าปาก
"อร่อยไหมพี่แมน"
"อื้มอร่อยมาก"
"พี่แมนอยากกินอะไรบอกพี่ใบได้เลยนะ ฉันรับรองเลยว่าอร่อยทุกอย่าง"
"พี่ใบทำอาหารเก่งจังเลยครับ แต่ละอย่างนอกจากจะหน้าตาน่ากินแล้วยังอร่อยอีกด้วย"
"แมนชมพี่อย่างนี้พี่ก็เขินแย่สิ"
"จริงอย่างที่พี่แมนพูดนั่นแหละพี่ใบ กับข้าวฝีมือพี่อร่อยมาก วันนี้ฉันจะกินให้พุงกางเลย"
"พูดแล้วนะกินให้หมดด้วย"
"รับรองเลยจ้า ฉันคิดถึงกับข้าวฝีมือพี่มากที่สุด"
"อ้าว! พูดแบบนี้บัวหาว่าพี่ทำกับข้าวไม่อร่อยเหรอ"
แมนแสร้งถาม เพราะที่ผ่านมาเขาเป็นฝ่ายทำกับข้าวให้ภรรยากินตลอด แม้กระทั่งเจียวไข่บัวยังทำไม่เป็นเลย และวันนี้เขาก็ได้รู้สาเหตุที่บัวทำอะไรไม่เป็นสักอย่างแล้ว
"อร่อยสิจ้ะ! แต่น้อยกว่าพี่ใบนิดนึง"
บัวบอกกับแมน พลางเอาใบหน้าสวยถูกับไหล่เขาอย่างออดอ้อน
"วันหลังแมนโชว์ฝีมือทำกับข้าวบ้างนะ พี่อยากชิมบ้าง บัวโทรมาอวดตลอดว่าแมนทำกับข้าวอร่อย"
"บัวก็ขี้โม้ไปเรื่อย ฝีมือผมยังไม่ได้ครึ่งของพี่ใบเลยด้วยซ้ำ"
ทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนาน เรื่องที่คุยส่วนมากก็จะเกี่ยวกับอาหารการกินเสียส่วนใหญ่ และแล้วมื้อเย็นก็ผ่านไปอย่างราบรื่น ทุกคนต่างอิ่มหมีพีมันไปตามๆ กัน
...........................................
- ผู้เขียน
