ณ มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง
“เจ้ ช่วงนี้เป็นอะไรวะ ชวนไปเที่ยวก็ไม่ไป” เตชินถามในขณะที่เรากำลังเดินขึ้นตึกไปเรียน
“ยุ่ง ๆ ฉันต้องเคลียร์ตัวเอง เดือนหน้าก็ต้องไปย้ายไปต่างประเทศแล้ว”
“โห !! ไม่เอาดิ ไม่ไปไม่ได้หรอวะ ถ้าไปไอ้ลีมันคิดถึงตายเลย” เลย์แย้งขึ้นมาทันทีแล้วมองไปทางลีโอ แซวไม่เลิกจริง ๆ
“ไอ้เลย์ มึงอย่าเยอะ” ลีโอหันไปทำตาดุใส่เลย์
“สายธาร ฉันจะย้ายไปเรียนกับแกจริง ๆ แล้วนะ ไม่ไปไม่ได้หรอ” พริ้งมองฉันอย่างอ้อนวอน นางพูดแบบนี้บ่อย
“ทำเหมือนแฟนแกให้ย้าย ?”
“ไม่รู้แหละ เราไม่เคยแยกกันเลยนะ แกทิ้งฉันอ่ะ !!”
ฉันส่ายหน้าไปมาเบา ๆ จริง ๆ ก็ไม่อยากจะไป ใครจะอยากไปอยู่แบบไม่รู้จักใคร อยู่คนเดียว เพื่อนก็ไม่มี ใครอยากไปอยู่แบบนี้บ้างล่ะ
“...สายธารครับ” เสียงหนึ่งเรียกฉันจากทางด้านหลัง ฉันกับเพื่อน ๆ ที่กำลังเดินอยู่หยุดพร้อมกันแล้วหมุนตัวกลับไปดูว่าใครเป็นคนเรียก
ตรงหน้าคือ
